-«Που είναι ρε μάγκες ο Θέμης; Ξαφανίστηκε και κάτι καφεΐνες μου χρωστάει…», ρωτάω άτσαλα την ταβλιακή ομήγυρη, και να που έφερα τα ντόρτια, που χρειαζόμουνα!
-«Παίζε και μην ρωτάς!», απαντά ο αντιμαχητής μου επί ξύλου
-Τακτέ Νάρντ, το λέγανε στην Περσία, όταν το κάνανε copy and paste από την Μεσοποταμία (καλά εκεί τώρα περισσότερα αμερικανάκια από ταβλαδόρους βρίσκεις), αφομοιώθηκε σαν πεσσοί από τους αρχαίους ημών…και σαν Ludus Duodecim Scriptorum από τους Ρωμιούς, πριν εμείς οι Ελληνάρες το πούμε τάβλι, από το Tables των Εγγλέζων-
ρίχνει ο δύσμοιρος εξάρες, να μην μπορεί να φύγει, για να κερδίσει το πρώτο του πρωινό καφεδάκι της σίγουρης(;;;) του παρτίδας.
-«Δουλεύει!», απαντά ο Σάκης ο Πέφτουλας, που ξουρίζει μόνος του την φαλάκρα του για να μην φαίνονται οι λιγοστές του γκρίζες τρίχες, ενώ αν ήταν υπουργός ή τουλάχιστον βολευτής, θα πήγαινε σε αισθητικό θριχών του Κωλονακίου για να τις νεανίσει.
-«Εργάζεται ο Θέμης;;; Καλαααά;;; Εισοδηματίας δεν είναι αυτός;;;», ρωτάει η νεανική μου αφέλεια, που καταπίνει, ότι χαπάκι της προσφέρουν, είναι δεν είναι έκστασυ…
-«Εισοδηματίας είναι Τρίτη και Παρασκευή, δηλαδής από μέσα Φλεβάρη μέχρι μέσα Γενάρη», σφυρίζει ζηλοφθονώντας υποχθόνια ο Λάκης ο Μπίχτης με τη άπλυτη αλογοουρά, «μα μέσα Γενάρη με Φλεβάρη είναι εισαγωγέας από Κένυα μεριά».
Ρίχνω ασσόδυο, κερδίζω την παρτίδα και καφεδάκι φυσικά, κάθομαι απόμερα να το γευτώ φωνάζοντας και τον Λάκη κοντά μου, που είναι κουτσομπολιακός εξπέρ, να τον κεράσω πρωινό βαρύ γλυκό, για να λυθεί η γλωσσίτσα του…
-«Και για πε ρε Λάκη;;» τον εξομολογώ, «τι ξωτικό παράγει η Κένυα, που δεν παράγουμε εμείς εδώ οι μαύροι;;;»
-«Κόκκινα τριαντάφυλλα», λακωνίζει ο Λάκης…
-«Ρε συ! Έχει γυαλίσει η Αττική από θερμοκήπια ανθέων!», αντιφωνώ σαν Πέρσης καταχτητής εγώ…
-«Εεεεμμμμ… αλλά δεν φτάνει η παραγωγή για την γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου!», ξαναλακωνίζει ο αλογοουράς…
Αποδείχτηκα τελείως αδαής, εγώ, που έχω γυρίσει όλα τα Μετέωρα, άγια Όρη και κυκλαδικά νησιά, μα πουθενά δεν ήβρα ούτε εκκλησάκι μηδέ εικονίτσα του Αγίου Βαλεντίνου.
Αποτραβήχτηκα ευθαρσώς λοιπόν στο διπλανό ίντερνετκαφε , για να γκουγκλίσω..
Καλά νταξ,,, δεν διάβασα και τις 153000 ευστοχίες, αλλά έμαθα, ότι υπάρχουν πολλοί Βαλεντίνοι, άγιοι και μη.
Ααα: Ο Βαλεντίνος ο γύφτος(Αιγύπτιος), ο αιρετικός. Που έλεγε: "απ' αρχής αθάνατοι έστε και τέκνα ζωής έστε αιωνίας και τον θάνατον ηθέλετε μερίσασθαι εις εαυτούς, ίνα δαπανήσητε αυτόν και αναλώσητε, και αποθάνη ο θάνατος εν ύμίν" σαν πέμπτο Ευαγγέλιο, που κάπως βουδιστικό μου ακούγεται αυτό, και καλά έκαναν που τον αιρέσανε, αν και ο Παπακώστας τραβούσε τις τρίχες των μηνιγγιών μου, όταν έκανα λάθος στα «πιστεύω πατερημών»…, για να μην γίνουμε κιτρινιάρηδες και σχιστομάτηδες.
Βουου: Ο Βαλεντίνος ο σφετεριστής και μετά επαναστάτης, που προσπάθησε κάπου πριν 1700 χρόνια στην Βρετανία να γίνει βεζίρης αντί του βεζίρη, αλλά έτρωγε μονάχα νερόβραστες πατάτες με καρότα και τον απόθνισκαν.
Γαμα(το): Ο Δεσπότης της Τέρνης, που λένε, ότι πάντρευε κρυφά ερωτευμένους χαρίζοντας τους λουλούδακια για βίο ανθόσπαρτο, χωρίς να εκτιμά τα προ(;)τερήματα της μονογαμίας(μια στον αλωνάρη δλδ…), και το αποκεφαλισμένο πτώμα του το έκλαιγαν 3 χήρες και 15 ορφανά μέχρι να τα βρουν στην μοιρασιά…
Εεεε! Αυτόν τον τρίτο ξέθαψαν κάτι τυμβωρύχοι ανθοπώλες που είχαν αναδουλειές, για να τα κονομάνε άπαξ του έτους, όπως και το φιλαράκι μου ο Θέμης, που μου χρωστάει εσπρεσσάκι ή γαλλικό σε Mallακισμένο καφενείο…
…………………………………………
Κι εκεί που κλάδευα, κόπριζα και πότιζα τις μη ακόμη ανθίζουσες πολύχρωμες τριανταφυλλιές στις γλάστρες του μπαλκονιού μας, μου κράζει το έτε(αί)ρο μου ήμισυ:
-«Μην ξεχνάς τι είναι το επόμενο Σάββατο, Έρωτα μου!!!»
Κι εγώ βλαστήμησα τους άγιους πάντες, γιατί δεν καθορίστηκε η γιορτή του Απρίλη ή Μάη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου