Η μυθιστορία της
ουράνιας κόρης δεν είναι κατά τους αυτόχθονες της νήσου αληθής, διότι ο Ησίοδος
σαν λαφαζάνης καλαμαράς δεν χαπάριζε
κυπριακά, όταν του μνημόνευαν την ιστορία της οι καλόηροι του Ιερού της Ήρας στις Πλάτρες (εκεί καλέ, που
κελαηδούν τ αηδόνια κατά τον Σεφέρη…).
Αυτοί λοιπόν οι
θεοσεβούμενοι άδρωποι -που δεν πιστεύω να μου είπαν ψέματα, καθότι έχουν στo οστεοφυλάκιο τους το μικρό δαχτυλάκι του αριστερού ποδιού της Άφρως- μου αφηγήθηκαν
τα πραγματικά γεγονότα…
Η Άφρω, κατά τις
πρεσβείες τους, ήταν μια κορούα
πουλαροπερτικοσιηλούα του αρχαίου
Ιδαλίου (μετανομασθέν σε Δάλι, για να μπορούν να το προφέρουν οι Εγγλέζοι
τουρίστες Dali) πατρός ονόματι Πανίκου και μητρός
Ουρανίας (χαϊδευτικά Ράνια), αν και βρομόγλωσσες λένε, ότι πραγματικός γεννήτωρ
της ΄Αφρως ήτο το γειτονόπουλο της Ράνιας Κοκούϊν με το οποίο έπαιζε γιατρούς
από παιδικής ηλικίας.
Η σύλληψις της
έγινε κατά την διάρκεια σχολικής εκδρομής εις τα Λεύκαρα προς μύησιν εις την
τέχνη του παραδοσιακού κεντήματος. Τώρα ποιός κέντησε ποιά, δεν έγινε γνωστό,
αλλά η Ράνια αγγαστρώθην και χωρίς πολλές κουβέντες την χάρτωσαν με τον Πανίκο,
που ήταν αλανιάρης και γόνος επιφανούς οικογενείας καλλιεργητών κολοκασίων, ενώ
ο κύρης του Κοκούϊν πτωχοσκαρπάρης, και την προίκισαν με δέκα ποτιστικές σκάλες
πρώιμης παττίχας.
Η Ουρανία έτεκε
προώρως εις τις αμμουδιές της Πέτρας του Γραικού (τότε δεν υπήρχαν Ρωμιοί),
όπου είχε πάει μαζί με την ανηψιά της την Στελλούν, για να επιδείξουν τις
καμπύλες τους σε Ρώσους πλουτολιγάρχες μπας και...
Έτσι λοιπόν
εγεννήθει η Άφρω πίσω από μυρτιά στην σκιά ιερού βράχου, πάνω σε άμμο
δροσισμένη με νυχτιάς αγέρι και δεν ανεδύθει από τον αφρό που δημιούργησε το
εκσφενδονισμένο τσουτσουνάκι του Ουρανού -ευνουχισμένου από τον γυιό του- στην
θάλασσα νοτίως των Κυθήρων,
Φυσικά
ψεύδεται και ολίγον τις ο Όμηρος, που λέει ότι η θεά καλλωπίστηκε με τις Ώρες
από τις θεραπαινίδες της και μεταφέρθηκε στον Όλυμπο, όπου παρουσιάστηκε στους
υπόλοιπους θεούς.
Απλά η μάνα της
και η θκειά της την φάσκιωσαν με τα παρεά τους και την μετέφεραν στα διπλανά
Κουβούκλια (σήμερον Κούκλια), όπου η Στελλού κατείχε εκ κληρονομίας αρχοντικό
εμβαδού τεσσάρων επί τεσσάρων δρασκελιών, άνευ κοινοχρήστων χώρων, με
προσθαλάσσια θέα.
Εκεί την έπλυναν
με φρέσκο ροδόσταγμα και με απόσταγμα γιασεμιού, που είχε κάνει δώρο στο γάμο
της Στελλούς η κουμέρα της η Ηρώ και της ετραγούδησαν:
«Τα δκυό σου σιείλη τα γλυκά, γιασεμίν μου,
ώ! τα μάθκια τα μεγάλα, ώ! γιαβρί μου»
ώ! τα μάθκια τα μεγάλα, ώ! γιαβρί μου»
Απεκοιμήθην
το μωρόν με την αγριοφωνάρα της θκειάς της, μιας και δεν είσιεν άλλην επιλογήν,
μα από τότε αποζητούσε πάντα τα φιλοσοφημένα της άσματα, όταν ήθελεν να αποφασίσει
τα περί του τι, πως και ποιού κυρίως…
Εξύπνησεν
το μωρό, η ΄Αφρω, πεινασμένο και αναφώνησε:
-«Θέλω
κοκό!!!!» και της έφεραν το γειτονάκι τον ΄Ερω να παίξει…
Φυσικά
οι ιστοριοδίφες δεν ηύρον ακόμη την αμβροσία που εξωραΐζει τις Θεές και τρέφει τους
μόσχους, αλλά είναι σίγουροι, ότι η ΄Αφρω περνούσε τα θέρη της στις πλαγιές του
Ακάμα για να μην μελαμψώνει.
Εκεί κοντά
στο σημερινό Λατσί είχε και το Λουτρό της, όπου σήμερον το επισκέπτονται πολλές
πολυπολιτισμικές θεραπαινίδες, για να νυφθούν και εξιλεωθούν του Έρωτος, ώστε να
αμείβονται κανονικά με εισφορές στο ΙΚΑ, ΦΠΑ υπηρεσιών κλπ. κρατήσεις υπέρ του κοινωνικού
συνόλου…
Δευτέρα
και Παρασκευή πήγαινε με την Στελλού ν ανάψουν κεράκια στο νεκροταφείο –στους Τάφους
των Βασιλέων- στα πρόθυρα της Πάφου, και μιά Παρασκευή απόγιομα ήταν που είδε την
1200αρα χρυσοβαμμένη μοτόρα με επιβαίνοντα
μαλλιαρό γκομέναρο ταττουϊσμένο στα μπράτσα και το εξόστ της να βροντοφωνεί σε μελωδία
οπλοπολυβόλου…
Ερωτεύτηκε
αυτοστιγμεί… κι έβαλε την θκειά της να μάθει περί αυτού.
Τηλεφώνησε
τούτη πάραυτα τον αρφότεκνο της τον Πάμπο, που ήταν Μουχτάρης του τόπου, κι έμαθε
ότι είναι ο Άρης, τέκνο καλαμαρά αρχοντοχωριάτη περιοχής Θεσσαλίας, κάποιου κύριου
Δία, με ολάκερο βουνό δικό του.
Βουρ λοιπόν
κόρη και θκειά στο Hotel που διακοπούσαν οι Θεοί, η Άφρω λικνιζόμενη
με λειψό μαγιό στην αμμουδιά ταχαμδήθεν να ψάχνει κογχύλια και η Στελλού στην ανεύρεση
του Δία.
Τον βρίσκει
ρεμαλιάζοντα σε τραπεζάκι στην άκρη της πισίνας και γευόμενο Ζιβανία να
αναπολεί παλιές του δόξες στο δείλιασμα του Απόλλωνα στα δυτικά της μεγαλομάρτυρος
νήσου…
-
«Το μωρό μας ερωτεύτηκε το μωρό σου..», του τα λέει στα ίσια…
Ξενίστηκε
λιγάκι ο Δίας με την ευθεία πρόσκρουση και ορίζει:
-
«Ας περάσει πρώτα η μικρά από τον μεταμεσημβρινό
μου πάγκο, για να μην δώσω και χοίρα σε τορβά στον αγαπητό μου υιό, και θα αποφασίσω..»
Έτσι
κι έγινε το επόμενο επταήμερο και κατόπιν πολυπληθών γεύσεων έκρινε ο μεγάλος…
-
«Θα την θυγατηρθετήσω κι ας έλθει με το επόμενο flight συν προίκα στον Όλυμπο να διαπραγματευτεί τα των γαμιαίων μετά της συμβίας
μου.
Την καλοδέχτηκε
η Ήρα στο φτωχικό των Θεών, ήταν όμως και η ΄Αφρω το πρώτο μοντελάκι για τα επικοινωνιακά
των, σκέφτηκε μάλλον να κάνει και επίσημο γάμο ανώτερο σε τηλεοπτική αναμετάδοση
του πρόσφατου βρετανοβασιλικού, μα αγαπούσε υπέρμετρα τον μπεχλιβάνη Άρη της και
φρόνησε να την συζεύξει με τον κακομούτσουνο γιό της Ήφαιστο, για να μην παραμείνει
παρθένος και την ματαδέσει ο άθλιος μαστοράκος σε χρυσό θρόνο…
Όπερ
κι έγινε, αλλά χωρίς αναμετάδοση μιας και δεν συνεισέφεραν πολλά οι λίγοι χορηγοί.
… τα υπόλοιπα
τα ξέρετε…
