Αρθρο 37

Αφεντικό κατάλαβα

δεν θέλεις να πληρώσεις

μισθό δικό μου της σειράς

μην και το πρόσωπο σου

πάψει να εμφαίνει δύναμη

μιας λευτεριάς δικιάς σας

που θραύει κανόνες των πολλών

και πλήβειων κονάκια

γιατί φτηνοί είναι οι μισθοί

κι οι τόκοι σας μεγάλοι…

Εγώ στην επανάσταση

κελί στεγνό θα σου χω…

Υ.Γ. για προχωρημενους...  http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/7b24652e-78eb-4807-9d68-e9a5d4576eff/s-efedreia-epis.pdf

Ο Γκιούνης ο Κύπριος τζιαι η Γλαύκα η Αθηναία

Στο δάσος της Πυκνής κοντά στην Πέγεια ζιούσεν ένας γέριμος Γκιούνης. Ήταν σχεδόν ένδημος, μόνον εκλογικόν βιβλιάριον δεν του’ χαν δώκει ακόμα.

Τα φθινόπωρα τον επισκέπτονταν κάτι ανηψιούδκια του που τες βόρειες χώρες, τζιαι εφιλοξέναν τους, με ούλλα τα καλά του χωρκού: Σιουσιούκκο, οφτόν κλέφτικον, πατατούες αντιναχτές, κουπέπια τζιαι κάμποση ζιβανία.

Εκάθουνταν λλίες μέρες τζιαι ύστερα μεθυσμένα εφεύκασιν για Αίγυπτο μερκάν.

- Ρε, που πάτε ποτζιεί. Κάτσετε δαμαί.. πού εν νά βρετε καλλύττερα...

- Εεε.. εμείς είμαστεν αποδημητικά χωρίς δικαίωμαν παραμονής.. τζιαι αν μείνουμεν εν να μας συνάξουν σαν λαθρομετανάστες.. τζιαι άτε να τα σάσουμεν ύστερα.. Ευκαριστούμεν σου πάντως.. Αλλά γιατί εν έρκεσαι τζι’ εσού μιτά μας να αλλάξεις τζιαι λλίον τον αέραν σου, να φάεις τζιαι κανέναν ζουρντουλλήν κουρκουτάν να κάτσει πάνω σου..

Εκαλάρεσεν του Γκιούνη της Πυκνής η ιδέα τζιαι δίχα πολλά πολλά, εσύναξεν τα ππουρτού του τζιαι εξεκίνησεν με τους άλλους για νοθκιάν..

Άμαν τζι’ εφτάσασιν, επεράσαν λλίες μέρες, έφαεν τζιαι τους ακκανομούττηδες του, τις αλιζαύρες του, τις ακρίδες του, αλλά ποντικούδκια τζιαι μισιαρούδκια που του αρέσκασιν πολλά έν είσιεν.

- Το λοιπόν φίλοι μου, λαλεί τους.. Ευκαριστώ σας πολλά για την φιλοξενίαν αλλά εν ώρα μου να πάω έσσω μου.. επεθύμησα την φωλιούαν μου τζιαι τα μισιαρούδκια των θαλασσινών σπηλιών του Αη-Γιώρκη που εν έσιει δαμαί.. Ελπίζω πόν να στρέφεστε να σας φιλοξενήσω πάλαι..

Ύστερα που κάμποσες μέρες έφτασεν πίσω στο δάσος κατακομμένος... Εποστάθηκεν πολλά ώσπου να’ ρτει πίσω..

Άμαν τζι’ έφτασεν έξω που την φωλιάν του, πάει να μπει μέσα, τζιαι ακούει μιαν τσιριλιάν που εκοκκάλωσεν ο γέριμος..

- Μα ίντα μπου γίνεται δαμαί λαλεί.. ποιος εν μέσα στην φωλιάν μου..

Τότε ακούει μιαν φωνήν τζιαι λαλεί του:

- Τι λες καλέ.. ποια φωλιά σου.. εγώ μένω εδώ πάνω από τρεις μήνες.. δικιά μου είναι η φωλιά!!

Τζιαι θωρεί μιαν κορτωτήν, ππιριλλομμάταν καλαμαρούν κουκουβάγια να βκαίνει στο ξωπόρτιν..

Η αλήθκεια ένι ότι εθυμώθην πολλά που του επιάσαν την φωλιάν του, αλλά που την άλλην άρεσεν του πολλά η καλαμαρού..

- Μα ίντα μπου λαλείς δεσποσύνη τωρά.. τούτον εν το σπίτιν μου.. εγιώ επήα σε κάτι ανίψια μου για επίσκεψίν τζιαι τωρά ήρτα πίσω.. εσού ίντα μπου γυρεύκεις δαμαί..

- Εγώ ήρθα πριν πολύ καιρό από την Αθήνα και βρήκα αυτή την όμορφη φωλιά, δεν λέω μια χαρά περιποιημένη την βρήκα, και μένω εδώ τώρα.. ας μην έφευγες.. λαλεί του.. τζιαι κουνάμενη λυγάμενη, μπαίνει στην φωλιά τζιαι φακκά του την πόρτα στα μούτρα.

Ο φίλος μας ο Γκιούνης έμεινεν χάσκοντας..

- Ίντα μπον να κάμω τωρά, λαλεί, πού να πάω έτσι τζιαιρόν.. έν τζι’ έσιει τωρά άλλες φωλιές όφτζιερες δαμαί κατάγυρα..

Έτσι σκεφτικός εξεκίνησεν να πάει μιαν βόλταν να καθαρίσει λλίον το μυαλόν του..

Έφτασεν ως τον Άη-Γιώρκην τζιαι έκατσεν πάνω στο καμπαναρκόν.. Τζιαμαί είδεν έναν ωραίον μισιαρούϊν, ότι πρέπει για μεζέν..

Εσκέφτηκεν λλίον, τζιαι ύστερα βουττά, αρπάσσει το μισιαρούϊν τζιαι εγιόλλαρεν για το δάσος πάλαι.. Έφτασεν έξω που την φωλιάν του τζιαι άρκεψεν να τρώει τζιαι να τραγουδά:

- “Για την καρκιάν, τζιαι την αγκάλην σου

   μα τον Θεόν, ούλλα χαλάλιν σου”

Η Γλαύκα η Αθηναία, είδεν τον που το παραθυρούϊν, άρεσεν της η μελωδική φωνή του Γκιούνη, αλλά άμα είδεν τζιαι το μισιαρούϊν ετρέξαν τα σάλια της.. έν είσιεν φάει τίποτε ακόμα τζιαι επείναν πολλά...

Βκαίνει έξω ούλλον χαμόγελα τζιαι σκέρτσα τζιαι λαλεί του:

- Γεια σου γείτονα.. τι κάνεις; καλά είσαι;;

- Μια χαρά είμαι.. λαλεί της ο Γκιούνης δήθεν αδιάφορος..

- Καλέ, τι ωραίο μεζέ τρως εκεί.., λαλεί του πεταλλίζοντας τα βλέφαρα της..

- Ναι.. εν καλός.. άμα θέλεις κόπιασε να τσιμπήσεις τζι’ εσύ λλίον.., λαλεί της ο Γκιούνης..

- Εεεε.. μιας και δεν έχω φάει ακόμα, λέω να πάρω ένα κομματάκι..

Βκαίνει έξω, τζιαι άρκεψεν τζιαι τζιείνη να τρώει μαζί με τον Γκιούνη.. Άμαν τζι’ εφάασιν, επήαν έναν περίπατον ως το ποταμούϊν να πιούν τζιαι λλίον νερόν να ξεδιψάσουν..

Στον δρόμο, ο Γκιούνης άρχισε να της λαλεί την ιστορίαν του.

- Εγώ είμαι πρόσφυγας που την ωραίαν Λάπηθον αν έσιεις ακουστά..

- Ααα.. μπα.. δεν έτυχε.. λαλεί η Γλαύκα.. και πού είναι αυτή;

- Στα βόρεια της Κύπρου δίπλα στην Κερύνεια.. εν πολλά όμορφος τόπος.. συνδυάζει βουνόν τζιαι θάλασσαν.. σωστός παράδεισος..

- Αν θυμάμαι καλά μου είπες πως σε λένε Γκιούνη.. από πού βγαίνει αυτό;;

- Εν να σου πω ένα ποίημα τζιαι εν να καταλάβεις..

Ήταν 2 αδέρφκια Κύπριοι

Τουρκούϊν τζι’ Ελληνούϊν

πολλά αγαπημένα ,

πρόβατα εβοσκούσαν

σ' άρκονταν μεγάλο,

Γκιούνη λαλούν τον ένα

Δήμο λαλούν τον άλλον.

Κάποιαν μέραν ο Γκιούνης,

δκυό αρνάδες χάνει,

ψάχνει έν τες βρίσκει

τριγυρνά τζιαι κλαίει,

έρκεται στην στάνη

του αδερφού του λέει.

Βρέθηκεν τζιαι τζιείνος

στην κακιάν του ώρα,

άδικα χολιάζει,

σαν θερκόν θυμώνει,

το μασιαίριν φόρα

τζιαι τον εσκοτώνει.

Οι αρνάδες ήρταν

στο κοπάδιν πάλαι

τζιαι ο φονιάς τες βλέπει.

στέκεται κλαμένος,

γύρνει το κεφάλιν μετανοημένος.

Τζιαι ο θεός τον είδε

που χτυπά τα στήθη,

κλαίει νύχταν μέραν,

θέλει να πεθάνει,

τζιαι τον ελυπήθει

τζιαι πουλί τον κάμνει.

Τζιαι γι αυτό το βράδυ,

άμα σκοτεινιάζει

το πουλλίν θλιμμένο,

στο δενδρίν κλαρώνει

τζι' ούλλη νύχτα κράζει

Γκιούνη Γκιούνη Γκιούνη..

- Τούτη εν η ιστορία για το όνομα μου.. λαλεί ο Γκιούνης.. τζιαι δικλώντας πάνω στην Γλαύκα την Αθηναία, είδεν δκυό δάκρυα να τζιυλούν που τα όμορφα ππιριλλωτά μματούδκια της.. Απλώνοντας την φτερούγαν του, αγκάλιασεν την καλαμαρούαν τζιαι είπεν της:

- Άτε πουρέκκα μου.. πάμεν μέσα τωρά να μου τζιεράσεις κανέναν βαρύν γλυκόν, γιατί με τζιείνα τζιαι με τούτα επέρασεν η ώρα τζιαι ενύσταξα..

- Πάμε πασά μου.. πάμε.. λαλεί του τζιαι τζιείνη.. πάμε στην φωλίτσα μας να σε κεράσω ότι θέλεις...

(Παραμύθι μου γραμμένο στην Κυπριακή διάλεκτο από την Μαρία μου και την ευχαριστώ πολλά για την υπομονή της και τον κόπο της)

ΒΙΕΣ

Βία είναι η οργή της θύελλας σε άμοιρο βαρκάκι

Βία η ποταπή ματιά δημόσιου υπαλλήλου

Βία το ειρωνικό μειδίαμα σ ερώτα που δεν θέλεις

Βία είναι και η κοπή καινών φλογάτων ρόδων

Βία και το γιαούρτωμα αισχρού πολιτικού

Βία ο αποχαιρετισμός πολύχρονης αγάπης

Βία η δαγκωνιά του λιονταριού στο πόδι ελαφίνας

Βία είν΄ το κορνάρισμα του τζιπ να προσπεράσει

Βία το κίβδηλο χαμόγελο του πωλητή ονείρων

Βίαιος είναι και ο σεισμός που τα χαμόγια ρίχνει

Βίαια τα κλάματα παιδιών με σάπιο κι άδειο μέλλον

…σαν γνωρίζουνε την όψη, που με βιά μετράει την Γη!

Θερμοπύλες

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κ' ίσοι σ' όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κ' ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κ' οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Η ΕΛΛΑΔΑ του 2011.... !!!

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ!!!

(Χωρίς άλλα σχόλια, αν και θα μπορούσα να κάνω αρκετά...)

ΠΑΝΤΩΣ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΑΘΩ, ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΙ ΜΕΤΟΧΟΙ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ!!!

«Η Τράπεζα της Ελλάδος, Κεντρική Τράπεζα της χώρας, ιδρύθηκε με το ν.3424/7.12.1927 (ΦΕΚ Α΄298) με τον οποίο επικυρώθηκε η σύμβαση μεταξύ του Eλληνικού Δημοσίου και της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος «Περί παραιτήσεως της Εθνικής Τραπέζης της Ελλάδος από του προνομίου εκδόσεως τραπεζικών γραμματίων και περί συστάσεως νέας τραπέζης υπό την επωνυμίαν “Τράπεζα της Ελλάδος”» σε εκτέλεση του από 15.9.1927 Πρωτοκόλλου της Γενεύης, οι όροι του οποίου εγκρίθηκαν από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών. 

[Απόσπασμα από την έκδοση της Τράπεζας της Ελλάδος «Τα πρώτα πενήντα χρόνια της Τραπέζης της Ελλάδος 1928-1978», Αθήνα 1978] 

«… Κατά το άρθρο 1 του Καταστατικού, η νέα τράπεζα είναι ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία Τράπεζα της Ελλάδος και με έδρα την Αθήνα. … Τα άρθρα 8,9 και 10 του Καταστατικού ρύθμισαν ως εξής τα σχετικά με την κεφαλαιοδότηση του ιδρύματος: Το μετοχικό του κεφάλαιο ορίστηκε σε 400.000.000 δραχμές κατανεμημένες σε 80.000 μετοχές αξίας 5.000 δραχμών. Το κατέβαλε η Εθνική Τράπεζα, η οποία το ανέλαβε ολόκληρο σύμφωνα με του όρους του άρθρου 2 της σχετικής συμβάσεώς της με το Ελληνικό Δημόσιο. Η Εθνική Τράπεζα εξέδωσε αργότερα αυτό το κεφάλαιο σε δημόσια εγγραφή, με δικαίωμα προτιμήσεως για τους δικούς της μετόχους σε αναλογία δύο μετοχών της Εθνικής προς μία μετοχή της Τραπέζης της Ελλάδος. Η έκδοση του πρώτου τμήματος του κεφαλαίου έγινε σε τιμή 5.000 δρχ. κατά μετοχή, ενώ του δεύτερου και του τρίτου σε τιμή 7.500 δραχμές. Τη διαφορά τη μοιράστηκαν η Εθνική Τράπεζα και το Ελληνικό Δημόσιο…» 

Οι μετοχές της Τράπεζας της Ελλάδος είναι ονομαστικές και εισηγμένες στην Χρηματιστήριο Αθηνών Α.Ε. από 12 Ιουνίου 1930. 

Σήμερα, κατόπιν διαδοχικών αυξήσεων, το μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας της Ελλάδος ανέρχεται σε €111.243.361,60 διαιρούμενο σε 19.864.886 μετοχές ονομαστικής αξίας €5,60 εκάστη και το πλήθος των μετόχων της ανέρχεται περίπου σε 19.000.»

«Το Καταστατικό της Τράπεζας της Ελλάδος περιέχεται, ως Παράρτημα IV, στο Πρωτόκολλο, του οποίου οι όροι ενεκρίθησαν από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών, «Περί εγκρίσεως της εκδόσεως δανείου Λιρών Στερλινών 9.000.000», και το οποίο υπεγράφη από την Ελληνική Κυβέρνηση στη Γενεύη την 15 Σεπτεμβρίου 1927.»

http://www.bankofgreece.gr/BoGDocuments/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%88%CE%BA%CE%B4%CE%BF%CF%83%CE%B7_%CE%98.pdf

Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου

(Επίκαιροι ακόμη οι στίχοι του Βάρναλη... Μα και η εξαίσια φωνή του Ξυλούρη)

ΑΙΣΧΙΝΗΣ, ΚΑΤΑ ΚΤΗΣΙΦΩΝΤΟΣ

(Χωρίς άλλα λόγια...)

«…Στα περασμένα χρόνια λοιπόν μερικοί άρχοντες, οι οποίοι αναλάμβαναν τα πιο μεγάλα αξιώματα και διαχειρίζονταν τα δημόσια έσοδα και οι οποίοι δωροδοκούνταν σε κάθε μια απ' τις περιπτώσεις αυτές, παίρνοντας με το μέρος τους τους ρήτορες της βουλής και του δήμου, πολύ πριν τελειώση ο χρόνος της αρχής που διαχειρίζονταν, κατόρθωναν να εξασφαλίσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για τη λογοδοσία τους με τιμητικά ψηφίσματα κι επαίνους, ώστε την ώρα που λογοδοτούσαν για τη διαχείριση της αρχής που ανάλαβαν να βρίσκονται σε μεγάλη αμηχανία όσοι ήθελαν να τους κατηγορήσουν και πολύ περισσότερο οι δικαστές. Γι' αυτό πολλοί απ' αυτούς που ήσαν υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουν, αν και πιάνονταν επ' αυτοφώρω να κλέβουν τα χρήματα του δημοσίου, γλύτωναν απ' τα δικαστήρια, και πολύ φυσικά. Γιατί, νομίζω, οι δικαστές θεωρούσαν ντροπή να φανή ο ίδιος άνδρας, στην ίδια πόλη, ίσως μάλιστα και στον ίδιο χρόνο, ότι προ ολίγου ανακηρύχθηκε στους θεατρικούς αγώνες πως στεφανώθηκε απ' το δήμο με χρυσό στεφάνι ένεκα της αρετής του και της δικαιοσύνης του και ύστερ' από λίγο ο ίδιος αυτός άνδρας να φανή ότι βγαίνει απ' το δικαστήριο ύστερ' απ' τη λογοδοσία του καταδικασμένος για κλοπή δημοσίων χρημάτων. Αναγκάζονταν λοιπόν οι δικαστές να ψηφίσουν όχι για να καταδικάσουν το έγκλημα που εδίκαζαν εκείνη τη στιγμή, αλλά για να μη ντροπιάσουν το δήμο…»

(Μτφρ. Κ. Αργύρης)

Η Σατραπεία

Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος

για τα ωραία και μεγάλα έργα

η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα

ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται·

να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,

και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.

Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις

(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),

και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,

και πιαίνεις στον μονάρχην Αρταξέρξη

που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,

και σε προσφέρει σατραπείες, και τέτοια.

Και συ τα δέχεσαι με απελπισία

αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.

Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει·

τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,

τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε·

την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.

Αυτά πού θα στα δώσει ο Αρταξέρξης,

αυτά πού θα τα βρείς στη σατραπεία·

και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης 

ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΗΜΩΝ ( Εμμ. Ροΐδης )

Το έθνος ημών υφίσταται πολιτικήν τινά ζύμωσιν,

καθ´ ην τα ακαθαρτότερα στοιχεία ανέρχονται και
επιπλέουσιν εν είδει εξαφρίσματος, επί της επιφανείας.
Ο τοιούτος αφρός, κατέχων, κατα τους νόμους της φυσικής,
τα ανώτατα στρώματα, θέλει κυβερνά, φλυαρεί και κλέπτει
ασυστόλως την Ελλάδα, μέχρις ου τελειώσει η ζύμωσις και
λάβη ανα χείρας ο λαός την μεγάλην εξαφριστικήν κουτάλαν.


 
Εμμ. Ροΐδης
(1877)

Χρυσό ξυνόμηλο

Ήταν κάποτε κάπου (μια φορά κι έναν καιρό έλεγε κάποια γιαγιά) μερικά αγοράκια και κοριτσάκια σε μια ιδεοδημιουργική δυτική πανίσχυρη χώρα, που είχαν απαυδήσει τα γαμήσια, τις αλλαξοκωλιές, τις παρτούζες και τα πολλά άλλα κοινωνικά εμψυχωμένα αθλήματα. Βαρέθηκαν τα βλέμματα φτεροχειρωμένων θηλυκοαρσενικών να θωπεύουν τους αθλημένους γλουτούς τους και τους λίγους ματσούς γερολάγνους-παντογνώστες, που προσπαθούσαν με επιμονή και την αρωγή ευλαβών αμαρτωλών του χρήματος να τους εμπεδώσουν τις αρχές των θεοτήτων στην επιστήμη της πραγματικότητας τους.

Κάπνισαν λοιπόν τα τσιγαριλίκια τους, ήπιαν τις τεκίλες, τα ουίσκια και τα ούζα τους, άλληλοθωπεύτηκαν, σκεφτήκαν να στερεώσουν την πραγματικότητα τους σε αρχαίες αξίες και Θεές, άρχισαν να ονειρεύονται τα ενδύματα της νέας τους θεάς Έριδας, μάλωσαν για τα χρώματα και αλληλογρονθοκοπήθηκαν.

Σκούπισαν με χαρτί τουαλέτας τα αίματα και τις μύξες κι αφού ξαναφιλιώθηκαν κάθισαν και θεωρητικοποίησαν τον ξυλοδαρμό τους στις ¨Αρχές της Δυσαρμονίας¨.

Έγραψαν στα γρήγορα το βιβλίο ¨Principia Discordia¨ (ρωτήστε τον Θείο Γκούγκλη να σας πει), το οποίο έγινε κάτι σαν Βίβλος της παρέας τους και ούτως η Έρις απέκτησε πολλούς ιερείς κι ακόμη περισσότερους πιστούς και λάτρεις της.

Εγώ ο έρμος ήξερα μονάχα, ότι η Discordia ήταν η εισαγωγή της Έριδας στην τότε Κοσμοκράτειρα της Δύσης και κάτι για ένα μήλο…

Έκλασα, ρεύτηκα και διερωτήθηκα:

Τι της ιστορεί ο θεογράφος Ησίοδος;;;

«Και γέννησε… και την ακατάβλητη Έριδα.

Μετά η μισητή Έρις γέννησε τον βασανιστή Πόνο, τη Λήθη, την Πείνα και τις Οδύνες που φέρνουν δάκρυα, τις Συμπλοκές, τις Μάχες, τους Φόνους, τους Ανδροσκοτωμούς, τις Φιλονικίες, τις Ψευδολογίες, τις Διαφωνίες, την Κακονομία, την Άτη που πάνε συνήθως μαζί, και τον Όρκο που τυρρανά τους πιο πολλούς ανθρώπους στη γη, όταν με τη θέλησή τους γίνονται επίορκοι..»

(Θαύμασε συγγενολόι… Όνομα και πράμα όλοι τους…)

Και ο Όμηρος λέει περίπου για την αξιότιμη κυρία ΄Εριδα:

«Δεῖμός τ᾽ ἠδὲ Φόβος καὶ Ἔρις ἄμοτον μεμαυῖα, 
Ἄρεος ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη ἑτάρη τε,
ἥ τ᾽ ὀλίγη μὲν πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα
οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐπὶ χθονὶ βαίνει·

(κι ο Φόβος κι η Τρομάρα κι η άπαυτα ξεφρενιασμένη Αμάχη,
του Άρη του αντροφονιά η συντρόφισσα κι αντάμα κι’ αδερφή του,
που λίγο λίγο πρώτα ασκώνεται, μα γρήγορα στυλώνει
ψηλά στα ουράνια το κεφάλι της και περπατάει στο χώμα. )»

«Τρώες κι Αργίτες χίμηξαν κι ο ένας τον άλλο έσφαζαν, 
και την πικρή στο νου κανένας τους δεν έβαζε φευγάλα. 
Κι ήταν ο πόλεμος ισόβαρος, κι εκείνοι ως λύκοι ορμούσαν. 
Κι η Αμάχη (σ.σ. Έριδα) εχαίρουνταν θωρώντας τους η πικροφαρμακούσα᾿ 
τι ήταν η μόνη απ τους αθάνατους στον πόλεμο μαζί τους»

Διερωτήθηκα, αν υπάρχει μόνο μια Θεά  Έρις...

Κι αν ναι ή όχι, στα τέτοια μου δλδ! (Εγώ με τον Αρχίλοχο σιμά, ασπίδα θα πετάξω…).

Αλλά επειδή είναι της μόδας να τα ρίχνουμε όλα σε αποδιοπομπαίο τράγο γούγλισα μερικές ωρίτσες για την λεγάμενη μου και βρήκα πράγματα και θαύματα. Εδώ αναφέρω μόνο τα θαύματα.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά εγώ το Εριδάκι μου το προτιμώ αμφίρροπο.

«Όποιος ψάχνει, βρίσκει!», αναφέρεται σε μερικές Βίβλους και ιδού η υπόθεση μου περί της ιστορικά ατεκμηρίωτης Έριδας, την οποία εναποθέτω στο πνεύμα της επιστημονικής κοινότητας του κυβερνόχωρου προς (εν)τριβήν και επαλήθευση ή τουναντίον!

----------------------------------------------------------------------------------------------

Η Κυρία Έρις ήτο στα μυθοϊστορικά χρόνια κατινίζουσα ανεκπλήρωτη σεξουαλικά συμβία του οπωροκηπουρού κυρίου Βάρι(ήταν βαρύς κι ασήκωτος) στις Μηλιές του ωραιοτάτου και ανταγωνιστικού του Όλυμπου Πηλίου. Ο αφέντης της έπασχε από μηλοαλλεργία, δεν μπορούσε να γευτεί τους ανθούς και τα φρούτα της προτίμησης της και γι αυτό της είχε αναθέσει την καλλιέργεια των μηλεώνων τους και εμπορία των καρπών των. Την εργασία αυτή η ΄Εριδα την έκανε μετά χαράς, γιατί της άρεσαν τα ξυνόμηλα.

Το Εριδάκι ήταν λοιπόν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια (κατα)πληκτική αλλά λιγάκι φθαρμένη Κυρία στην δεύτερη της άνοιξη, όπως βλέπετε και στην αυθεντική της πρώτη εικόνα:

Μια λοιπόν φθινοπωρινή μεσημβρίαν Κυριακής (Δευτέρα ήταν παζάρι στην Ιωλκό), της ανέθεσε ο +(-ν)ζυγος της να μεταφέρει την σοδειά τους σε ξυνόμηλα στα ψυγεία του Κυρίου Τήκα, επειδής οι τιμές ξυνόμηλων είχαν πέσει και ήθελε να περιμένει την άνοιξη. Είχε όρεξη για κυριακάτικη βολτίτσα το Εριδάκι και δέχτηκε την αγγαρεία χωρίς μαρξιστολενιστικομαοϊκές ιστορικο-υλιστικές αντιπαραθέσεις. Αντιπαθούσε όμως τον Κύριο Τήκα λόγω των ακριβών του ψυκτικών. Πήρε λοιπόν ένα κίτρινο ξυνόμηλο για να χαράξει πάνω του σαν επαναστατημένη ρήση ενάντια στην βιομηχανικοψυκτική αφαίμαξη του αγροτικού προλεταριάτου «Τήκα Ληστή!». Επειδή όμως είχε βγάλει μόνο με πεντέμισι την Πέμπτη δημοτικού, ανορθογράφησε και έγραψε «ΤΗ ΚΑΛΛΙΣΤΗ». Φόρτωσε το ανεμόπτερο (το βλέπετε στην εικόνα) της με τα φρούτα και αναχώρησε για τον Τύρναβο, στους πρόποδες της οικίας τω Ολυμπίων που ήταν και κεφαλοχώρι της γειτονιάς. Βρε φτου του μη υπάρχοντος Ολυμπίου Διαόλου, έτυχε σ ένα κενό αέρος κι απ το φορτίο της έπεσε το χρυσό ξυνόμηλο στην ΓΗ! Κι αυτό το διαολεμένο έλαχε στον πρωτόσυρτο χορό ενός γάμου στο Πήλιο και δη στην Μακρυνίτσα, στον οποίο ήταν μεν καλεσμένη, αλλά δεν πήγε λόγω απορίας για το γαμήλιο δώρο. Η Ήρα σαν συμπεθέρα είδε πρώτη το ουράνιο μηλαράκι το ζηλεύτηκε…, σκοτώθηκαν μεταξύ τους οι Θεές για το ποιά είναι η κάλλιστη -την Αρτεμούλα δεν την σκεφτήκαν διόλου, αν και της πρόσδιδαν το επίθετο Καλλίστη, διότι ήτο αλλοδαπή Θεά κι έτρεχε σε δάση και λαγκάδια-…  και τα επόμενα τα ξέρετε (…αν και κάλεσαν τον μηλοπαραγωγό Βάρι σαν κριτή και όχι κάποιον αλλοδαπό Πάρι, όπως ισχυρίζονται μερικοί πολυπολιτισμικοί…)!!!!

Έτυχε κι εκείνη η καταραμένη χρονιά που έκαναν κραχ τα αναθεματισμένα Χρηματιστήρια Αξιών της ευρύτερης περιοχής Ολύμπου, αυτοκτόνησε και ο Κύριος Βάρις, γιατί δεν του καθόταν η Έλενα, σκουλήκιασαν οι μηλιές και το Εριδάκι έπρεπε να θρέψει 2 συζυγικά και 3 μπάσταρδα. ‘Έτσι έγινε πόρνη, όπως το διαπιστώνετε εδώ:

Κάποτε μετά τον Μεσαίωνα η Έρις έγινε μάγισσα ονόματι ClaCla αλλά ξέφυγε της Ιεροεξέτασης, απ όσα γράφουν τα δυσανάγνωστα κιτάπια του ναού του Νέου Σωτήρος στην Λισσαβόνα:

Οι ιστορικές πηγές δεν αναβρυούν περισσότερα. Κάποιος δημόσιος ιστοριοδίφης του Δήμου Λάρισας μου ανέφερε, ότι τελικά έγινε μαχητική φεμινίστρια στο αγωνιστικό κίνημα «Το Φανταιζί Αλλού» (Το βλέπετε εδώ):

(Εγώ πάντως νομίζω, πως το έχουν παρεξηγήσει το κορίτσι κι αδίκως ο διασυρμός της….. μα για του κακού το δίκιο…. Βοήθειά μας και Μεγάλη η Χάρη της!)

Μαζί το φάγαμε!!!

Γιά την νεολαία...

Από συνέντευξη του Stéphane Hessel:

Ποια είναι τα προβλήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η νεολαία σήμερα;
Ο σημερινός κόσμος είναι γεμάτος κινδύνους για τη νεολαία. Οι αμφισβητήσεις των δικαιωμάτων είναι πολύ πιο δύσκολο να ανιχνευτούν πια. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τότε που ανήκα κι εγώ στη νεολαία, βρισκόμασταν αντιμέτωποι μ’ έναν ορατό εχθρό. Και η επόμενη γενιά είχε να αντιμετωπίσει ορατές αμφισβητήσεις: άρση του αποικιακού καθεστώτος, ολοκληρωτισμός, απαρτχάιντ… Σήμερα ζούμε σ’ έναν κόσμο, όπου η βία είναι ακόμα παρούσα. Πρέπει, όμως, να λάβουμε υπόψη την απειλή του καπιταλισμού όπως αυτός εφαρμόζεται σήμερα. Η νεολαία πρέπει να αντιληφθεί την αναγκαιότητα που υπάρχει ν’ αντισταθεί ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση και την περιφρόνηση των εργαζομένων από τους έχοντες. Τέλος, υπάρχει μία ακόμα αμφισβήτηση: η επιδείνωση του πλανήτη μας. Αν δεν λάβουμε δραστικά μέτρα, σε 50 χρόνια μπορεί να μην είναι βιώσιμος για τον άνθρωπο.

Ποιες είναι οι συνέπειες των προβλημάτων της νεολαίας;
Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επιβάλουν ορισμένες συμπεριφορές, που είναι μάλιστα αντίθετες με τις Διακηρύξεις και τις Συνθήκες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα φυλετικές, θρησκευτικές ή φτωχές μειονότητες παραμελούνται από την κυβέρνηση στο όνομα της εθνικής ασφάλειας. Αυτή είναι απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι στη νεολαία που έχει γαλουχηθεί με τη Διακήρυξη Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Κρύβουν πολλούς κινδύνους οι επιλογές που κάνουν οι κυβερνήσεις προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία ή να έχουν προνομιούχες σχέσεις με τους κεφαλαιοκράτες.

Θεωρείτε απαραίτητη τη δημιουργία Χάρτας Δικαιωμάτων Νεολαίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Από το 1989 έχει ψηφιστεί η Συνθήκη Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού, ωστόσο δεν υπάρχει καμία για τη νεολαία. Η προστασία της νεολαίας πρέπει να κατοχυρωθεί από τα κράτη και τους διεθνείς οργανισμούς. Το ερώτημα είναι τι θα περιλαμβάνει. Σήμερα η πλειοψηφία των νέων σπουδάζει. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις αμελούν ότι παιδεία δεν σημαίνει απλώς μετάδοση της γνώσης, αλλά και της ηθικής και των κοινωνικών αξιών.

Είναι απαραίτητη η εξασφάλιση της δυνατότητας των νέων για μια ανεξάρτητη ζωή;
Έχουμε την πολιτική ευθύνη να εξασφαλίσουμε τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που θα επιτρέπουν την υλική ανεξαρτησία των νέων. Οι μακροχρόνιες σπουδές και η υψηλή ανεργία των νέων, ωστόσο, αποτελούν εμπόδιο. Οι κυβερνήσεις παραμένουν αδιάφορες στα αιτήματα των φοιτητικών συλλόγων και των νεολαιίστικων οργανώσεων.

Θεωρείτε ότι δίνεται χώρος συμμετοχής στη νεολαία στα κέντρα λήψης αποφάσεων σ’ εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο; 
Η αποπολιτικοποίηση της νεολαίας σήμερα είναι ένα τεράστιο σφάλμα. Οι νέοι δεν πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική. Δεν πρέπει να πειστούν ότι η πολιτική είναι άχρηστη. Όποιος εμπλέκεται με την πολιτική -φοιτητικοί σύλλογοι ή κόμματα- δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για τα προσωπικά του συμφέροντα και ότι θα πρέπει να εγκαταλείψει το όραμά του για ένα καλύτερο μέλλον. Η ιστορία έχει δείξει ότι οι πιο κρίσιμες πολιτικές περίοδοι ήταν εκείνες που οι νέοι και νέες αναλάμβαναν σημαντικές ευθύνες. Μόνο η νεολαία μπορεί να φέρει την ελπίδα. Οι νέοι άνθρωποι που αγωνίζονται σήμερα θα αποτελέσουν τα καλύτερα στοιχεία της αυριανής κοινωνίας.

Γιατί να εμπλακούν οι νέοι με την πολιτική;
Η γενιά μου έμαθε τη λέξη «αντίσταση», λόγω της κατοχής. Πιστεύω ότι η λέξη αυτή έχει την ίδια αξία και για τη σημερινή νεολαία. Η μεγαλύτερη νίκη, που μπορεί να πετύχει, είναι να μάθει να αγωνίζεται ενάντια σ’ ό,τι την προσβάλλει και να μάθει να οργανώνεται και να αντιστέκεται. Θα πρέπει, επίσης, να μάθουν τη διαφορά του νόμου και της νομιμότητας. Πολλές φορές ο νόμος κρύβει μέσα του οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα. Η ανυπακοή σε αυτούς τους νόμους μπορεί να έχει την αστική νομιμότητα. Η νεολαία σήμερα έχει ένα ισχυρό εργαλείο, που εμείς δεν είχαμε: το διαδίκτυο, που διευκολύνει την οργάνωση εθνικών, ευρωπαϊκών και παγκόσμιων δικτύων αντίστασης.

Ποια η διαφορά της συμμετοχής της σημερινής νεολαίας στη πολιτική ζωή, με τη δική σας γενιά;
Μέχρι τα 20 μας δεν είχαμε καμία πολιτική συμμετοχή, πέρα των μαχών που δίναμε στο δρόμο, οι αριστεροί απέναντι στους δεξιούς. Η κατανόηση των πολιτικών προβλημάτων σήμερα γίνεται σε πιο μικρή ηλικία και αυτό είναι κάτι ελπιδοφόρο, γιατί έτσι η νεολαία μπορεί να καταφέρει περισσότερες ανατροπές. Όποτε μιλάω σε αμφιθέατρα, λέω στους φοιτητές: «Το πρώτο που πρέπει να καταλάβετε είναι τι σας εξεγείρει. Τι βρίσκετε δυσβάσταχτο στη ζωή σας, τη ζωή των φίλων σας, της οικογένειάς σας και των συνανθρώπων σας». Εκεί θα βρουν τις πρώτες πηγές για τα προβλήματα των πολιτών. Οι νέοι έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από κάποια ηλικία και μετά. Ωστόσο είναι πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσουν όσο πιο νωρίς γίνεται την αναγκαιότητα της πολιτικοποίησής τους.

Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι φόβοι σας για το μέλλον; 
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι η οικολογική καταστροφή. Ωστόσο δεν υποτιμώ την αναγκαιότητα αποδοχής των πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Οι νέοι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να συνυπάρχουν με όλους.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες ελπίδες σας; 
Υπάρχει ελπίδα για το μέλλον, σήμερα που έχουμε τη γνώση για την εξέλιξη του ανθρώπου και για τη δημιουργία των ιδεών… Έτσι μπορούμε να χτίσουμε έναν περισσότερο αρμονικό κόσμο. Η αναζήτηση της αρμονίας μπορεί να βρεθεί στη νεολαία που είναι άγρυπνος φρουρός των δικαιωμάτων.

Τι μήνυμα στέλνετε στους νέους ανθρώπους;
Εξοργιστείτε! Εξεγερθείτε!

Μετάφραση - απόδοση από τα αγγλικά και τα γαλλικά: Ιωάννα Δρόσου για την Εποχή.

Βιογραφικά και έργα του εδώ:

http://en.wikipedia.org/wiki/St%C3%A9phane_Hessel