Δυσφανία

Ξύπνησε σ ένα μουντό φως αυγής με κακή προαίσθηση. Γιατί δεν λάλησαν ακόμη τα κοκόρια;;; Βγήκε στην είσοδο της σπηλιάς του να πλύνει το πρόσωπο του με δροσιά από καστανόφυλλα και να καθαρίσει την άμμο του ύπνου από τα μάτια του και εκεί το ξαναείδε.

Το μαύρο σύννεφο στην ψηλωσιά του ιερού δάσους, πύκνωνε και κατέβαινε σιγά σιγά.

Κατάρα!!!... του ξέφυγε από τα χείλη του. Πάλι τα σκάφη των Δυσφανών ξεφόρτωσαν εδώ την αντάρα του μάταιου πολιτισμού τους…..Και σε λίγο θ αρχίσει να βρέχει ξινή μαύρη βροχή και θα μαυρίσουν και θα ξινίσουν πάλι οι ψυχές.

Πήγε αμέσως και πήρε από την θήκη του τον αυλό της Άρνησης. Να παίξει την μελωδία της σιωπής για να την ακούσουν έγκαιρα όλες οι ψυχές και να παραμείνουν σε περισυλλογή στο κέλυφος τους.

Και λούφαξαν σχεδόν όλες, άλλες διαλογιζόμενες, άλλες ελπίζοντας, μερικές εντρυφώντας παλιές γραφές και λίγες πολεμώντας με την αδράνεια τους.

Δύο αμυδρά πλησίον άρχισαν να ψιθυρίζουν αναμεταξύ τους:

-”Πατάω -δες- στο ηλεκτροφόρο σου σκοινί Με το όχι σου για δίχτυ σε μια πίστα αδειανή Και αυτά τα μάτια που με πάνε στο κενό Όλη νύχτα τα πληρώνω πριν χαράξει στα χρωστώ Δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις Δεν υπάρχεις κι είσαι εδώ...”

-Σιγα μην σταματησεις το φυσημα τ ανεμου!!!

Και τι κανουν οι Τουαρεγκ στην αμμοθυελα;;;

-ααααααααααααα τα μπλε ανθρωπάκια?

κάτι μου είχαν πει κάποια στιγμή...αλλά η μνήμη επιλεκτική

-Κρυβονται μες την αμμο! Χεχεχεχεχε

Τα μυστικα των πεπλων... το απροσδιοριστο... το συμπαν

Εσυ ξερεις!!! Τι να κανεις απο τοσους απογοητευμενους ερωτες;;;; Δεν σου μενει αλλη διεξοδος

-όλα μια αυταπάτη είναι

-φατα μοργκανα της ερημου

-βρε...ξέρεις κανέναν που να μην λατρεύει να του χαιδεύουν τα αυτιά?

-Αυτα τα χαιδεματα ... τι επενεργειες εχουν...

-όλοι ξινίζουν τα μούτρα τους για τα παραμυθάκια...αλλά τα αυτάκια τεντωμένα

σε μένα καμία

αλλά με την απόγνωση που κυκλοφορεί εδώ μέσα...

-Βουλωσαν τα αυτια η το δερμα;;;

-και την λίστα του μανάβη να βάψω με χρυσόσκονη...να βάλω έναν ιππότη...άντε και πότη...ένα δράκο...μια κακή μάγισσα… παραμύθι θα το περάσουν

μακρινός… σκοτεινός πλανήτης

κακός ο βασιλιάς...μοχθηρός

παγωμένος

-Ενα μερος απο το καλο ή το κακο ειναι και ευθυνη μας!

-«Πέστε του βασιλιά γκρεμίστηκαν οι πλουμιστές αυλές, δεν έχει ο Φοίβος πια καλύβι, ουδέ προφητικιά 'χει δάφνη, μήτε πηγή που να λαλεί και το μιλητικό νερό βουβάθη»

-Και το προφητικο της εχαθη!

-σιγεί

όταν πονάει σιγεί

-Και τα φυλλα της Δαφνης δεν ξεραθηκαν ακομη!!!!

-ακούω τώρα το σφύριγμα του...φιδιού σου…. περιμένω την δράκαινα να γεννήσει

όταν κάποιος προσπαθεί να ενώσει ιστορία...νιώσεις...επιθυμώ...με ροζουλί χρώμα...μάλλον σε κανάτα καταλήγει… μέχρι να γίνω μωβ...

-Καποτε θα συνεχισεις. Μαλλον πληγωμενο φιδακι εισαι. Η σε χειμερια ναρκη!

-Ίσως και να ΄ναι κομμάτι του πεσμένου τείχους, αναλογίστηκα. Τα υλικά τείχη φθείρονται από τις εποχές, μα τα ψυχικά μόνο με την υλική φθορά τους, πρόσθεσα. Εκτός κι αν βγάλεις από την σκέψη σου καθετί που αγαπάς, για να μείνεις τελείως μοναχός σου.

-Παρε λιγο απο την θαλασσα και μολις βγει κι ο ηλιος και λιγο απο τον ουρανο...

-από εκείνη την μοναδική γραμμή

εκεί που τελειώνει το ένα… και αρχίζει το άλλο...

-Ναι εκει αρχιζει στο ηλιοβασσιλεμα το μωβ..

-μμμμμμμμμ το κάστανο

η γεύση υπέροχη

το χρώμα όμως φτωχό...

-και η φλουδα του αγκαθωτη...

-ναι... θυμίζει αχινό

πως η φύση δημιούργησε από λάθος.. .ίδια πράγματα...αλλού...

-Ξερεις οτι τα μαζευουν με την αγκαθωτη φλουδα για να διατηρουνται περισσοτερο;

-σαν το αλάτι δηλαδή...διατηρεί όλους τους χυμούς

επιθυμούμε χυμούς

εσύ διάλεξες το αγκάθι

εγώ την αλμυρή κρούστα

-Ουδενα προ του τελους του....

και οι δυο...θα απολαύσουμε στο τελος

και απο κατω το φυστικι

Το τυχαιο ειναι πολλες φορες εμφυτο. Απλα δεν καλλιεργηθηκε...

-ωραίες οι τσουκνίδεςςςςςςςςςςςς

-Οταν σταματησει η αμοιβαια κατανοηση κοβουμε την επικοινωνια. Απλα!

-αμοιβαία κατανόηση?

-Ενα συναισθημα ειναι... μαλλον.....

-προαίσθημα?

-το προ γιατι;;;;

-διαισθηση σ αρεσει καλυτερα;;;

-ναι...πολύ καλύτερα

αν είναι να έρθει...έρχεται

αλλιώς θα προσπεράσει

-Μα σε τοσους θεους που πιστευω δεν τα καταφερνω ολη την βδομαδα, αν και τους εχω ταξινομησει, αλλους Δευτερα, Τριτη, κλπ.

Αχ!!! Αυτα τα θελω…. αλλα δεν μπορω!!!! Τα βαρεθηκα κι ο ιδιος. Εγω τωρα μπορω, οταν θελω!!!!

-ωραία...μπες στο κιούπι κ κάνε υπομονή μέχρι να μπορώ κι εγώ

-Μα ειμαι χρονια μεσα και περιμενω τον Αλεξανδρο να καλυψει τον ηλιο απο το προσωπο μου! Και πρεπει να απαντησω και στην Γοργονα!

Τα χειροκροτηματα σ αρεσουν καταλαβα εγω!

-ο καθένας εισπράττει ότι θέλει

είναι κάτι που με αφήνει παγερά αδιάφορη

-Χμμμμμ; Δεν ξερω;;; Αν εισαι ειλικρινης μαζι σου! Ισως πρεπει να σε δεις απο αποσταση…

-αποτελεσμα παντα υπαρχει!!!! Μαλλον εχεις πολλες δυναμεις ! Και τις ξοδευεις ετσι απλα ! Καλο ειναι αυτο. Αλλα χωρις ανταλλαγμα;;;

-ούτε μια τρύπια δεκάρα

-Αυτες εχουν σημερα συλλεκτικη αξια

Μαθαινεις απο τους αλλους;;;

-παπαγαλίζω ότι παράξενο έχουν

αλλά τους προκαλώ..

να γράψουν...να σβήσουν...να κάψουν...

εσύ θα γράψεις παραμυθάκι αύριο

είδες? κι εσύ φραγμούς μου βάζεις...

άσε με να πηδήξω τις μάντρες μου...

λοιπόν...φίλε άγνωστε...

δεν ανήκω πουθενά, σε τίποτα και σε κανέναν

το παραμιλητό δεν αφορά κανέναν εξάλλου

απλά έχω απίστευτα δευτερόλεπτα για να ξοδεύω...

αν τελειώσουν...τελείωσαν...

-Μια φορα μικρος ημουν κραχτης σε μια λαχειοφορο αγορα. Ο διοργανωτης μου εδωνε τους κερδιζοντες λαχνους κι εγω πηγαινα σαν παιδακι 2-3 φορες την ημερα, οταν υπηρχαν πολλοι ενδιαφερομενοι και κερδιζα τους πρωτους λαχνους...

-κρίμα για μένα

αλλά κι αυτό το κρίμα δικό μου είναι

ακόμα και αυτό το κρίμα μου χαρίστηκε

ούτε καν αυτό δεν κέρδισα

-Δεν μου χαριστηκε τιποτα!

-ε και?

σε κάνει περισσότερο άνθρωπο αυτό?

σε κάνει πιο χαρούμενο?

πιο ευφάνταστο?

πιο ερωτικό?

πιο αγχωμένο?

-Απλα ΝΟΜΙΖΩ οτι εχω μια αλλη αξιολογηση των αγαθων και των επαφων που θελω να εχω...

-ούτε το ένα με αγγίζει, ούτε το άλλο

ούτε τα αγαθά… ούτε οι επαφές

-Με κανεις να γελαω… μαλλον ειρωνικα!

-άψογα!!!!!!!!!!!

-ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ...

-σε μια βραδιά.. .σε κάνω να γελάς...και αύριο να γράψεις ένα παραμύθι

κατάλαβες τώρα?

η πιο ερωτική κουβέντα που μου έχει πει κάποιος ήταν..."σ ευχαριστώ που με κάνεις να νιώθω νεότερος"

-Αν δεν ησουν εσυ, θα ηταν καποιος αλλος σαν αφορμη για ενα παραμυθι, μια ιστορια.

-τώρα είμαι εγώ...

αύριο κάποιος άλλος

απόψε όμως...είμαι εγώ

-Και το νεοτερος δεν ενδιαφερει εμενα!

-για μένα σου μιλάω… όχι για σένα

-Α!!!!! Η προσφορα σου στο κοινωνικο συνολο!!!!

Ειναι θεμα μετρου και της χρυσης τομης κατα τον Πυθαγορα

Βλεπεις και το Πυθαγορας απ την σανσκριτικη ριζα Budh προερχεται. Αυτος που αγορευει για την γνωση

-θυμάσαι το παιχνίδι που παίζαμε μικροί με το ψαλίδι..το χαρτί και την γροθιά?

δυο άλλα στοιχεία που έλειπαν είναι η λαβα και η θάλασσα

-Χαζοπουλι!!!! Αυτα κερδιζουν παντα! Ποιος θα σε παιζει;;;

-όσοι θεωρούν εαυτούς έξυπνους...τα παγώνια

-Ετσι ναι! Κι εχουν πολλαπλασιαστει πολυ τον τελευταιο καιρο!

Ναι η φανταιζι κορδελα σου

αυτη φταιει

-δεν την αποχωρίζομαι

με αυτή θα με θάψουν

-Θα σε εκταφιασω για να την κλεψω

Γιατι πρεπει να τελειωνουν τα παραμυθια με το, εζησαν αυτοι καλα....;;; Μου το ειπαν μερικες φορες αυτο, οτι τα παραμυθια μου δεν τελειωνουν ετσι.

-όχι βέβαια...

ποτέ τα παραμύθια δεν τελειώνουν έτσι

-Μην αναστατωνεις τις θαλασσες διαβαζω στην φωτο σου. Σσσσσσσσ!

Επειδη οι γοργονες κανουν περιεργες ερωτησεις!

-σιωπώ...

-ο.κ. Σ ακολουθω σαν το....

-σκατζόχοιρο τις ρόγες

-μα για γαιδουραγκαθο μιλουσαμε! Ποια ομοιοτης...

Αχ καλομ!!! Κι εγω παγωνι ειμαι, οπως μαλλον κι εσυ! Η μονη διαφορα ειναι οτι το ξερουμε!

σσσσσσσσσσσ! λοιπον! Να μην μας ακουσει κι ο Σωκρατης!!!

-ο Σωκράτης λείπει...ταξιδάκι πήγε σήμερα με την Μιμίκα

-Κι εγω νομιζα, οτι μονο οι καβουρινες κανουν εκδρομες!!!

-οι καβουρίνες την κοπανάνε

και αφήνουν τους πάντες στα κρύα βοτσαλάκια

-Βρε τα βοτσαλακια, οταν εκτιθενται στον ηλιο γινονται καυτερα! Η κρυα θαλασσα φταιει που τα νοτιζει!

Καλα ναναι οι αχινοι για να ερθω στα λογια σου;;;

Που αρχιζει ο ερωτας και που η εξαρτηση;;; Και τι διαφορα υπαρχει μεταξυ γυναικας και ανδρα στο επιπεδο αυτο;;;

Εχω ερωτευθει μια πορνη, που ειναι συναισθηματικα εξαρτημενη απο τον προαγωγο της...

-θέλεις να σου πω πως να σκοτώσεις τον προαγωγό ή την πόρνη?

-Δεν θελω να σκοτωσω εμενα!

-εγώ αυτό κάνω συνήθως

το έκανα ξανά χθες το βράδυ

-Ουτε εμενα με κυνηγαει κατι! Αλλα τι να προσφερω! Δεν καταλαβαινω γιατι της αρεσει η εξαρτηση...

-γιατί αυτή είναι η σιγουριά της

ο προαγωγός είναι σιγουριά για την κάθε πόρνη

-Ειναι 35 ετων! Ποσο θα συνεχιστει ακομη η επαγγελματικη της δραστηριοτητα;;;

-και τι της προσφέρεις?

τον οίκτο σου?

ελπίζω να μην της το ανέφερες αυτό..για την επαγγελματική της σταδιοδρομια που δύει

-Και μετα τι θα κανει. Ολα τα χρηματα της ειναι στο ονομα του λεγαμενου.

-α...κι άλλος σωτήρας...

-Της το ανεφερα ηδη και ενα Σαββατο δεν ηλθε...

-αναρωτιέμαι από τους σωτήρες ποιος θα μας σώσει τελικά

και όταν κάποιος παλεύει να θάψει το κουκούτσι μυαλό που κουβαλάω

έτσι και η πόρνη....το κουκούτσι της κύλισε...

-Το θεμα , οπως το βαζω εγω ειναι: Μπορουν 2 ανθρωποι που συμπαθουνται να βρουν 1 κοινη λυση που να μειωνουν την εξαρτηση τους απο αλλους;;;

-δεν ξέρω

εγώ δεν αφήνω τον εαυτό μου να συμπαθήσει κανέναν

κι όταν καταλάβω ότι αντιδρά....με σκοτώνω

-Κατι κοινο, ενα οραμα, κατι να προχωρησουν πιο μακρια απο το σημερα;;;

-ξεσκέπαστο το καλύβι

μοναχική πορεία...

-Βρε και οι λυκοι μαζι κυνηγανε!

Και βγαζουμε μετα αγκαθια κοντα στην γερικη φραγκοσυκια...

-Ίσως εμείς οι μοναχικοί να αγαπάμε μόνο τον εαυτό μας και τις εκάστοτε παραλλαγές του!

Μάλλον ο φόβος σου ήταν μεγαλύτερος από τον πόθο σου! Για αυτό ίσως μετανοείς το βήμα που δεν έκανες. Συνήθως αποφασίζουμε αυθόρμητα, από την κοιλιά λένε! Και τι είναι οι πόθοι;;; Σαν φαντασιωμένα παιδικά τραινάκια, κούκλες, αρκουδάκια, φανταχτερές μπάλες , που προσδοκούσαμε για δώρα την πρωτοχρονιά η στην γιορτή μας. Και μετά από λίγο καιρό, αν τα παίρναμε τα βαριόμασταν κι αν δεν τα παίρναμε...

ξέρεις...φοβάμαι τους ανθρώπους...και εννοώ όχι ως υπόσταση...ή ως παρουσία....

απλά...αποφεύγω να "δένομαι"....

το τελευταία διάστημα...είχα "γνωρίσει" έναν νεαρό κύριο...ο οποίος με κέρδισε με την αμεσότητά του και την ευγένειά του...

όταν..."τσάκωσα" την Κατίνα...να περιμένει πότε θα "έμπαινε" ο εν λόγω κύριος...

πανικοβλήθηκα

και συμπεριφέρθηκα απαίσια

έγινα εριστική...και προσβλητική...ώστε να αποχωρήσει

και όντως αυτό έγινε...

πρώτη φορά που ένιωσα απαίσια...

αυτή την φορά δεν θα "φύγω"

-Η φυγη ειναι κι αυτη μια λυση. Αλλα να εισαι διαρκης φυγας κουραζει καποτε

Το γνωθει σ αυτον πρεπει να το δεις σε 2 κατευθυνσεις...

-μπορώ να μην το δω καθόλου?

-Κι αυτο γινεται, οταν γινεις Βουδδας! Χαχαχαχα

Στο εβδομο επιπεδο της μεταμψυχωσης!

-να το ξεκινήσουμε από το πρώτο?

Γιατί είμαι μικρή και κοντή

και θα ζαλιστώ η γυναίκα

-Εγω ειμαι ακομη στο υπογειο!!! Χαχαχαχα... Δεν ζαλιστηκα!

-α… ωραία...

από εκεί να ξεκινήσω κι εγώ

“Πατάω -δες- στο ηλεκτροφόρο σου σκοινί Με το όχι σου για δίχτυ σε μια πίστα αδειανή Και αυτά τα μάτια που με πάνε στο κενό Όλη νύχτα τα πληρώνω πριν χαράξει στα χρωστώ Δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις, δεν υπάρχεις Δεν υπάρχεις κι είσαι εδώ...”

Δυο ηλιαχτίδες ξεθάρρεψαν και ξετρύπωσαν παιχνιδίζοντας μέσα από τα σύννεφα.

Ξεθάρρεψαν και οι ψυχούλες, ξέχασαν το «κάθε πέρσι και καλύτερο», άρχισαν να πετάνε ψηλότερα, να ονειρεύονται, να κάνουν σχέδια, να προσπαθούν να νοήσουν κάτι πιο όμορφο καινούργιο στο άγνωστο….

Οι ηλιαχτίδες ξέρανε, ότι είναι παροδικές!