Μονο...λόγια

“Κράτησα τη ζωή μου

ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα,
κάτω απ' το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες
με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά
στην κορυφή τους βραδιάζει.”

Γ. Σεφέρης

«Όποιος δεν αγαπάει τη μοναχικότητα δεν αγαπάει την ελευθερία, γιατί μόνο μέσα στη μοναχικότητα μπορείς να είσαι ελεύθερος.»

(Α. Σοπενχάουερ) ¨

-ενα παιχνιδι ειναι αυτο..ενα επικοιωνιακο παιχνιδι..κι αλιμονο εαν το παρει κανεις σοβαρα.. μεχρι να θελησει καποιος να το κανει δικη του πραγματικοτητα..

η απορριψη..ειναι ενα δυνατο σημειο..που δεν την δεχεται-παραδεχεται ο καθενας...

εχω μια προσκαιρη ματια για ολα... παντα στο επομενο του επομενου ειμαι.. μεχρι κατι να μου σταματησει το βλεμμα και να καταφερει να το κρατησει εκει για λιγο..πραγμα δυσκολο...

οι κοινοι κωδικες..ειναι πολυ σοβαρη και δυσκολη υποθεση..

ο απεναντι απο εδω..δεν ειναι παρα μια..αντανακλαση των θελων μας...οτι μπορουν να παρουν σαρκα και οστα... στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει..παρα μονο επειδη την εχουμε αναγκη εμεις...

-Δηλαδή η πραγματικότητα μας είναι μόνο αντανάκλαση των επιθυμιών μας;;; «Μονάχα οι κουτοί τα βλέπουν όλα όπως είναι, δίχως να τα στολίσουν με κάτι δικό τους»;;;

-η εικονικη ναι..ισως και η πραγματικη...

και στην πραγματικοτητα δινομε διασταση σ ανθρωπους..που δεν την εχουν..απλα και μονο..επειδη θελουμε να ξεπερασουμε..την δικη μας..πραγματικοτητα και εαυτο..

το ξεραμε απο την αρχη οτι ηταν λαθος...αλλα οι αναγκες κραυγαζουν..ειναι πιο δυνατες απο μας..

-Να κάνουμε μια συμφωνία;;;

-δεν κανω συμφωνιες...

-Μα επικοινωνιακή εννοώ. Στην φιλοσοφία και γενικά στην ειλικρινή προσπάθεια ανταλλαγής απόψεων τα πάντα βασίζονται σε γνωστές έννοιες, σε κοινή ορολογία και σημειολογία.

-πιστευω στους κωδικες...

δεν εχει νοημα οποιαδηποτε συμφωνια..μεταξυ μας...το ξερεις..και το ξερω...ειμαστε αφαιρετικοι και οι δυο μας..

αφησε το.. να κυλισει..αβιαστα..χαλαρα..να μας παει..οπου...για οσο.. οποτε..

εφημεροι και οι δυο μας εδω...

-Εγώ τα βλέπω λίγο πιο διαλεκτικά. Και θα παρακαλούσα, αν δυσνοούμε τον άλλον να ρωτάμε πριν βγάλουμε συμπεράσματα. Ή μήπως βολευτήκαμε με τους ίσκιους της μοναχικότητας της πλατωνικής σπηλιάς και φοβόμαστε να βρεθούμε αντιμέτωποι με την σκληράδα των ηλιαχτίδων;

-μα δεν θα σε ρωτησω..αλλωστε τι νοημα θαχε? σ ανακαλυπτω ...απο μονη..σωστο λαθος..θα φανει.. και δεν θαχει επιπτωσεις...δεν σε ξερω..δεν με ξερεις..

-Πάλι φτιάχνεις στο μυαλό σου την εικόνα του άλλου όπως την θέλεις εσύ!!!! Κι αυτό ίσως προσβάλει τον άλλον, γιατί συνήθως φτιάχνουμε κάτι πολύ δικό μας στον εγκέφαλο μας

που συνήθως δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

-ξερεις..θα ξεδιπλωθουμε ανευ βιβλιων..σαν χαρακτηρες..

με δικους μας..κωδικες..και γραφικα..

η γνωση αυτων ολων βοηθανε..οχι για να μιμουμαστε..αλλα να κατασκευαζουμε και να κατανοουμε..τους δικους εαυτους..απεναντι στην ζωη..και στον διπλα μας..

-Μα προς το παρόν προσπαθούμε να βρούμε κοινά σημεία επαφής και επικοινωνίας

-ναι..αλλα δεν αφηνεις να εξελιχθει...η κουβεντα...η δικη μας.. επικοινωνιας..δεν αφηνεις τον αλλον ελευθερο.. ν αφεθει...στο σκεπτικο του..

δεν εξελισεται η κουβεντα μας..ολο φραγμους εισαι..

ας κανω και λαθος..ε και? ..δεν σημαινει οτι σε προσβαλλω..

-Γιατί;;; Τι φραγμούς έχω βάλει μέχρι τώρα;;; Οι φράχτες έχουν υλική υπόσταση!

Η κυριαρχία επί των λέξεων, επίκαιρων γνώσεων και της ύλης δεν σημαίνει οπωσδήποτε και κυριαρχία επί των πράξεων του άλλου!

Ας δοκιμάσω λοιπόν κι εγώ την δική σου μέθοδο, με τους δικούς μου όμως κώδικες:

«Κοίτα ρε φίλε γύρω σου
ο κόσμος τάχει παίξει,
χλιδάτοι χαμαιλέοντες
από μουράτο σπέρμα
κονάρουν με το διάολο
μη χάσουνε τη μάσα.

Κι οι σάλιαγκες ξεστράτισαν
να πιάσουνε τα πόστα,
μα εγώ γυμνός περπατητής
στ' αρxidια μου τους γράφω,

Άτριχοι πίθηκοι φαιδροί
που με κλουβιά ντυθήκαν,
φλερτάρουν με  την ηδονή
και τον φαλλό στο χέρι,
πομφόλυγες ανένδοιαστοι
άγονα φαφλατάρουν.

Εγώ τη μπόμπα αγαπητέ

στον δρόμο δεν τη βρήκα.

Μονάχος μου την έφτιαξα

σε κάποια νυχτοδούλια

εκεί που φύλαγα καλά

τα κλεφτικά των Τσάτσων.

Γι αυτό με βλέπεις τώρα εδώ

να παίζω με της σπίθες.

Τσακμάκι έφτιαξα καλό

μου λείπει το φιτίλι

μα κει που το εξόδεψα

τόπο καλό θα πιάσει.

Γαμώτο τα γονίδια!

Γόνος της Ρόζας είμαι….»

-σαρκαστικο..

δεν μετραει δεν βολευεται..

χτυπαει το συστημα με τον τροπο του..

θελει δικαιολογιες..για την καταντια

τις εχει αναγκη..

θελει μια στιγμη...μεχρι να του αρπαξουν το φιτιλι..η να του το προσφερουν..για να τοχει..

δεν ξερει ακριβως..

θελει να βρει δικαιολογιες..για μπορεσει να συνεχισει να ζει...θελει αδεια για να υπαρξει..θελει να αναψει το φιτιλι πριν τον συντριψουν..μονο τοτε..θα το χρησιμοποιησει..μονο τοτε..

θελει ν ανοιξει τα ματια του..και να δει..ενα σκοπο να του δινει ζωη...

ανατιναζεται και φωναζει ειμαι ο γονος της Ροζας..θελω να επεμβω στην πορεια του κοσμου..στην πορεια μου

.

-Ας μείνουμε λίγο σ αυτό: "θελει ν ανοιξει τα ματια του..και να δει..ενα σκοπο να του δινει ζωη..." Είναι οι σκοποί που δίνουν ζωή ή η ζωή που δίνει σκοπούς;;; Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα ή ο δρόμος είναι ο σκοπός;

-η ζωη απο μονη της.. αφετηρια...μετα το ενα φερνει το αλλο..

-Συμφωνώ! Και γι αυτό και αλλάζουμε σκοπούς στην πορεία της. Μερικά που ήταν σπουδαία πριν δεν είναι πλέον.

-η ζωη εχει συνεχομενη ροη και θελω..ευτυχως....

αλλα μ αρεσουν οι σκεψεις μου να βγαινουν μεσα απο κουβεντα..

ποτε δεν τα καταγραφω...σαν εννοιες μενουν στο μυαλο μου..αυτα που με αγγιζουν..τα εκφραζω με αλλο τροπο ..και λεξεις..αλλα παραμενει η ουσια τους..σφηνωμενη μεσα μου..

σπανια μοιραζομαι..αυτα που μ εχουν αγγιξει στ αληθεια...

νομιζω οτι ειναι μοναδικα..και η περαιτερω μοιρασια τους..τα κανει να χανουν την αξια τους..

-Πάντως εγώ νομίζω, ότι ό,τι δεν μπορείς να μοιραστείς δεν το γεύεσαι και ο ίδιος. Και πόσο μένουν μέσα σου συναισθήματα σου;;; Η θύμηση είναι πολύ βραχεία χρονικά...

-αγαπητε μου..το μονο που μπορεις να μοιραζεσαι ειναι στιγμες..και μαλιστα διαφορετικες με τον καθε ενα..δεν μπορεις να μοιραζεσαι τα ιδια συναισθηματα...τα ιδια βιωματα..τις ιδιες λεξεις.. με τις ιδιες εννοιες..

-Συμφωνώ!!! Αλλά στο περίπου! Το αισθάνεσαι είναι πάντα πολύ προσωπικό! Αλλά θα σου πω κάτι που διάβασα σήμερα.

Έγινε ένα επιστημονικό πείραμα μεταξύ 2 αδελφών. Ο μεγαλύτερος είπε συνειδητά στον μικρότερο 3 ιστορίες από τη παιδική τους ηλικία εκ των οποίων οι 2 ήταν αληθείς και η 1 ψευδής.

Όταν ρώτησαν τον μικρότερο για τις ιστορίες αυτές τις είχε οικειοποιηθεί όλες. Και όχι μόνο αυτό. Από την ψευδή ιστορία νόμιζε ότι θυμόταν και λεπτομέρειες

-φυσικα...ειχε περασμα σ αυτον ο αδερφος του...και δεν ειχε μνημες..λογω του νεαρου της ηλικιας που ηταν τοτε... πιστεψε καποιον που ηταν ετοιμος να τον πιστεψει..

-Γιατί όμως η περαιτέρω φαντασία των λεπτομερειών. Τελικά φτιάχνουμε την πραγματικότητα μας όπως την θέλουμε;;

-πιστεψε καποιον που αγαπουσε..ετσι συμβαινει με ολους σχεδον..

ειχε αναγκη να το κανει.. ολα οι αναγκες τα δημιουργουν..

-Εντάξει!!! Αλλά αυτή την πιστευτή πραγματικότητα την διάνθησε με εγκεφαλικές του δήθεν πραγματικές λεπτομερές

Ανάγκες για μια πραγματικότητα εκτός του βιωθέντος;;;

-ναι...θελεις παντα ενα σημα..ενα σημαδι οτι εισαι ζωντανος μεσα σου...και εαν δεν μπορεις απο την αληθεια να κρατηθεις...κρατιεσαι..εκτος πραγματικοτητος...που εχεις την αναγκη να την βιωσεις..σαν πραγματικοτητα σου..

-Και για ποια σήματα… σημάδια είσαι ευπρόσδεκτος;;; Τα δέχεσαι όλα όσα σου εκπέμπουν οι άλλοι και το φυσικό περιβάλλον;;;

-μα για τα σημαδια που εχεις αναγκη εσυ..εγω...ο καθενας...μονο αυτα.....ειναι ευπροσδεκτα..

δεν μπορει ναναι απο ολους ευπροσδεκτα διαφορετικα για τον καθενα..

-Άντε τώρα εγώ να καταλάβω για ποια δικά μου σημάδια είσαι εσύ ευπρόσδεκτη. Τελικά τυχαία όλα; Εξαρτώμενα από τον τόπο, χρόνο, συμπτώσεις, κι ότι κι αν προσπαθείς άμμος στον αέρα της ερήμου;

-τα σημαδια τα δικα μας..ειναι εδω..μαζι μας... μπορει ναναι το ενα η το αλλο..ειναι πολλα μαζι..κι αναλογα..συνθετα σαν και μενα..σαν και σενα..σαν και μας..

-Το νοητό και το πραγματικό!!!! Ποια η διαφορά τους;;;

Ίσως είμαι κοντός, χοντρός, φαλακρός, ψευδός και κεκές. Όταν με δεις και μιλήσεις μαζί μου θα νοιώθεις παρόμοια οικειότητα όπως τώρα με την φαντασία σου του προσώπου μου;;;

-ισως... ισως καταιγιδα..εμενα μ αρεσουν τ ακραια καιρικα φαινομενα..

αφυπνιζουν..μου δειχνουν την δυναμη..και τις δυνατοτητες τους..ερημην μου...

οι δυο μας..ο καθε απο μας..με το δικο του δασος..

..

-Αχ αυτά τα δάση!!! Αυτές οι ζούγκλες! Μάλλον μονάχα τα πλησίον μας δένδρα βλέπουμε.

Άκουγα πριν πολλά χρόνια στο ράδιο ένα διήγημα που μια έκφραση του μου παρέμεινε: «Στη ζούγκλα είναι όλα είναι πιο απλά: Ξέρεις το λιοντάρι και ξέρεις και το φίδι!»

Εδώ παίζουμε την κοκκινοσκουφίτσα και τον λύκο…

Καλές μας νύχτες!

«Η μοναξιά είναι η φίλη της θλίψης, ενώ η μοναχικότητα είναι η συνοδοιπόρος της πνευματικής ανύψωσης.» (Χ. Γκιμπράν)