Σπυρί λαμπρό
μοναδικό
από ολύμπιο
βράχο
σιγά το ξέπλυναν
βροχές
αέρηδες το πήραν
Σ ακρογιαλιά το
εσύραν
σ ήπια ακτή
Πηλίου
να λιάζεται, να
φέγγεται,
πάρα πολλά να
λάμπει…
Ένα γλαράκι
φετινό
κάθισε να χωνέψει
πάνω στην πράα
αμμουδιά
που σπόρος
αντιλαμπούσε…
Δεν πρόσεξε το
άμοιρο
επάτησε τον
κόκκο
χάθηκε το
λαμπύρισμα
κι ο ήλιος δεν
τον είδε…
