CAFE DOLCE

Μία το μεσημέρι!

Η σερβιτόρα (Πόπη άκουσα να την ονοματίζουν) μου έφερε τον δεύτερο μέτριο, κοιτάζοντας με παράξενα και λιγάκι προκλητικά! Δεν της τύχαιναν πολλοί θαμώνες μεσημεριάτικα να γράφουν τελείως αφηρημένοι σε μαύρα δεφτέρια στην ταράτσα και με δυνατό νοτιά!

Έγραφα αβίαστα χαρακωμένος πίσω από τις φανταιζί κορδέλες του Αλλού μου.
Μόλις είχα γυρίσει από το λιμάνι, οψόμενος ακόμη την σύμπτυξη των δελφινιών στα παιχνιδίσματα τους. Μακάρι να μπορούσαμε κι εμείς κάτι τέτοιο ανέμελο, μια αυτόχθονη ένωση σ ένα ζωτικό κύκλο, που να μοιάζει με το γινκ-γιανγκ μιας αλληλοϊσότητας.
Οι προϋποθέσεις υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη. Σκοντάψαμε στο πρώτο βήμα της φοβίας που μας δίδαξαν!Της μηχανής ο καφές κρύος και τα παντζούρια του δευτέρου ορόφου ακόμη κλειστά! Έχει και διακοπές το παιδί! Και η Πόπη να ρωτάει αν θα ήθελα κάτι άλλο. Μοναδικός πελάτης ή της γυάλισα;;;

Δικτυώθηκα στην γειτονιά σου, για να σου δείξω ότι ζω και είμαι δίπλα σου! Τίποτε άλλο! Πάλι στα δελφινάκια μοναχός! 
Και το απόγευμα πάλι μέτριο στην ταράτσα κάτω από το μπαλκόνι σου με ανοιχτό το μαύρο δεφτεράκι πάσχοντας να γράψω κάτι που να με εκφράζει.

Μα τι με εκφράζει, όταν τα ρολά σου είναι ακόμη κατεβασμένα;;; Και η Πόπη να ρωτάει, αν ήταν καλός ο μέτριος κι αν ήθελα και κάτι άλλο. Ναι καλή μου! Μια μπουκάλα ρακή θα ήθελα, να την πιω μονορούφι! Κι ας με πάνε σηκωτό στα ενοικιαζόμενα απέναντι απ την Μητρόπολη σας!

Το βράδυ στον δρόμο των μαγαζιών! Στο διπλανό τραπέζι παραδοσιακού καφενείου τρεις κυρίες μονάχες λοξοκοιτούσαν! Δυο μπύρες με μεζέ 6 ευρώ! Κι ο χαβαλές της πιάτσας τσάμπα! Στο μυαλό μου εσύ!

Ξανά πρωινός στα δελφινάκια με το δεφτέρι ανοιχτό μα αλάβωτο!
Ξυπνάς αργά γμτ και η Πόπη στις εντεκάμισυ άνοιξε για να μου φτιάξει μέτριο.
Αλώβητα και τα ρολά του δευτέρου! Μετά τον πρώτο καφέ άρχιζαν να γεμίζουν μερικές σελίδες του μαύρου δεφτεριού. Και μιά τους νότισε απ ένα δάκρυ!
Το απόγευμα νότισαν δυό!
Αγόρασα ένα μισόκιλο σπιτική ρακή και το ήπια μόνος στο μπαλκόνι!