Σε παρακάλεσα να με πάρεις μαζί σου αλλά δεν δέχτηκες!
Κατάλαβα και τα λογικά επιχειρήματα και τις ευγενικές σου απορρίψεις!
Κατανοώ, ότι θέλεις να μείνεις μόνος!
Ξέρω, ότι εγκατέλειψες αρκετά για μένα και τον έρωτα μας, μα το προσδοκούσες! Ναι! Προσδοκούσες να διαφύγεις απ την καθημερινή ανία των πρέπει σου! Να σπάσεις χρόνια δεσμά και δεσμούς που εμπεδώθηκαν ύπουλα ανάμεσα στην ανάγκη της καθημερινής μας επιβίωσης και των ονείρων μας. Ονειρεύεσαι ακόμη την νεανική σου ελευθερία, χωρίς τους περιορισμούς της πουλημένης σου εργασίας και πνεύματος, των αναγκών των παιδιών, των δικών σου, της αγίας οικογένειας –και πες τους καταναλωτικούς, προσαρμοστικούς, παγκοσμοποιημένους, άνευ συναισθήματος και αρχών- ή όπως αλλιώς θέλεις-.
Ναι περάσαμε πολύ όμορφα ενάμιση χρόνο και εγώ το χάρηκα! Ίσως τόσο μόνο να διαρκούν οι ορμονικές ερωτικές εκκρίσεις, διακρίσεις και οι επακόλουθες επικρίσεις!
Σ ΑΓΑΠΗΣΑ! Και μάλλον κι εσύ!
Αποφάσισες να φύγεις, να μοναχοποιηθείς, να αποτραβηχτείς απ την καθημερινότητα και τις από άλλους επιβαλλόμενες ανάγκες. Να ξαναψάξεις τις ρίζες του είναι σου για να βρεις τα σημαντικά του ΕΓΩ σου.
Σε νιώθω! Αλλά στο Όρος, έστω και στα όρια του;;;
Θα ήθελα να μ έπαιρνες μαζί σου!
Όχι για να σε φροντίζω μετά την καθημερινή άσκηση της μοναξιάς σου, αλλά απλά για να είμαι δίπλα σου και να χαίρομαι την σχεδόν παρουσία σου! Να σε βλέπω να παλεύεις με το ΕΓΩ σου, να ιδρώνεις ν αναστενάζεις, ν απογοητεύεσαι. Να νιώθω τον κόπο και την αγωνία σου με την δική μου προσμονή, ότι θα είμαι κι εγώ ένα τοσουδάκι της αναζήτησης σου.
Ήρθα χτες στις ρίζες της σκήτης σου και είδα τα προχθεσινά μου πρόσφορα απείραχτα!
Μακάρι να είσαι καλά!
Ίσως είπες! Ίσως κάποτε και κάπου Αλλού! Ίσως λέω κι εγώ! Ίσως να φτιάξουμε όλοι μαζί ένα πιο εύκολο κόσμο για μια αγαπημένη κοινή διαβίωση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου