Γράμμα αρραβωνιάρας

Από το γράμμα μιας αρραβωνιάρας του 1^ου παγκόσμιου πόλεμου, που βρέθηκε καταχωνιασμένο σε σχισμή αριστερού μεσαίου συρταριού σερβάντας από πλειστηριασμό ακατοίκητης έπαυλης:

“Αγαπημένε μου,

ελπίζω να μην βαριέσαι τόσους μήνες εκεί στα χαρακώματα με τους υφισταμένους σου.

Εγώ εδώ από το μπαλκόνι του σπιτιού μου βλέπω τα πρωινά τον χαλκόξανθο ήλιο προσδοκώντας να ασπασθεί τα κυματάκια, που γλύφουν ερωτικά την ξερή άμμο.

Αααχχχ!!! Πως θα ήθελα να ήσουν το κύμα μου!!!

Την περασμένη βδομάδα πήγα εθελοντικά να βοηθήσω στο στρατιωτικό νοσοκομείο. Συνοδεία της προϊσταμένης και του αρχιάτρου προσπάθησα ν αλλάξω τον επίδεσμο ενός αρκετά όμορφου υπολοχαγού. Μόλις είδα την πληγή του λιποθύμησα...

Ευτυχώς ήταν ο αρχίατρος πίσω μου και πρόλαβε την πτώση μου, αλλιώς θα είχα σκοτωθεί...

Από τότε κάνω μια μέρα την εβδομάδα εργασίες γραφείου υπό την εποπτεία του.

Κάτι προσφέρω κι εγώ στον κοινό αγώνα κι αισθάνομαι κάπως δίπλα σου...

Το Σάββατο ήρθε στη έπαυλή μας ένας συνταγματάρχης μ ένα έγγραφο κατάσχεσης της για στρατιωτική χρήση.

Ήθελαν να την κάνουν θεραπευτήριο τραυματισμένων.

Εγώ ενθουσιάστηκα, γιατί δεν θα χρειαζόμουν το πήγαινε-έλα στην πόλη για να προσφέρω...

Η μητέρα μου μετά από επικοινωνία με τον ταξίαρχο κουμπάρο της αποφάνθηκε, ότι λόγω της υγρασίας και άλμης της ατμοσφαίρας δεν ενδείκνυται η παραθαλάσσια κατοικία μας για τον σκοπό αυτό και ο συνταγματάρχης, αν και γοητευτικός,, έφυγε άπρακτος.

Με απογοήτευσε λιγάκι η άρνηση προσφοράς της μητέρας μου...

Υπάρχουν αρκετές ελλείψεις στην αγορά.

Προχτές, στα γενέθλια της οικιακής μας βοηθού ήθελα να φτιάξουν μια τούρτα προς τιμή της, αλλά η μαγείρισσα μας δεν βρήκε αυγά και ζαχαρωτά κερασάκια στην αγορά. Ευτυχώς μ εξυπηρέτησε ο ευγενικός αρχίατρος από την αποθήκη του νοσοκομείου. Ήταν όμως βροχερός ο καιρός και την φάγαμε μαζί μ όλο το προσωπικό στο καθιστικό και όχι στο περίπτερο του κήπου...

Χτες το βράδυ στην δεξίωση της λέσχης αξιωματικών γνώρισα έναν αεροπόρο και χορέψαμε 5-6 βαλς μαζί.

Μου διηγήθηκε τσαλίμια που κάνει στον εχθρό με το αεροπλάνο του. Γέλασα πολύ!

Ελπίζω κι εσύ να τους δείχνεις με το πιστόλι σου την ανωτερότητα μας.

Με τον αεροπόρο του σμήνους προστασίας μας βγήκα το πρωί και το απόγευμα βόλτα στην προκυμαία. Σου το γράφω, για να μην το προλάβουν καλοθελητές και ζηλέψεις.

Αν δεν ανδραγαθήσεις στο πεζικό και δεν γίνεις στρατηγός ή τουλάχιστον ταξίαρχος, ίσως αναλογιστείς να γίνεις πιλότος αεροπλάνου... Καλύτερα δεν θα ΄νε να τα βλέπεις όλα από πάνω;;;

Σε περιμένω σύντομα νικητή κοντά μου…. “