Η γενεαλογία του Che

Τυραννώντας την ανία μιας αλκυονίδας μέρας με κατάχλωμο αρρωστιάρικο ήλιο τριγύριζα άσκοπα στην πλατεία Αβησσυνίας στο Μοναστηράκι περιεργαζόμενος τα εκθέματα στις καρότσες των Ντάτσουν.  Δεν μ’ ενδιέφερε κάτι ιδιαίτερο, αλλά πού και πού αγόραζα κάποιο περίτεχνο, καλαίσθητο, με καλλιγράφο αποστολέα χρησιμοποιημένο φάκελο αλληλογραφίας, πιότερο για την οπτική αισθητική της γραφής του παρά με συλλεκτικές βλέψεις.

Δεν ξέρω γιατί η ματιά μου αγκιστρώθηκε σε κάτι κοινό!

Ήταν ένας απλός λευκός εμπορικός φάκελος απ αυτούς τους μακρόστενους με το διαφανές παραθυράκι για την διεύθυνση του παραλήπτη και σχετικά καινούργιος, κρίνοντας από τα ασφράγιστα γραμματόσημα της σειράς.  Χειρόγραφη μα καλλιγραφημένη η διεύθυνση του αποστολέα μα τυπογραφημένη  με λατινικούς χαρακτήρες του παραλήπτη. Το ιδιαίτερο ήταν, ότι η επιστολή ήταν ακόμη κλειστή με απαραβίαστο περιεχόμενο. Αυτό μάλλον μ’ ερέθισε και ίσως λιγάκι που ο προορισμός της ήταν η Κούβα.

Πώς άραγε να ξέπεσε εκεί; άρχισε να διερωτάται η από αστυνομικά μυθιστορήματα επηρεασμένη φαντασία μου…

Μήπως πέθανε ο αποστολέας πριν προλάβει να την ταχυδρομήσει και περιήλθε έτσι στην ιδιοκτησία του παλιατζή, που ανέλαβε να αδειάσει επί αμοιβής κατ’ εντολή του ενοικιαστή το διαμέρισμα του φτωχού και άτεκνου θανόντος;;; 

Μήπως την απήγαγε μη ακόμη αποσταλμένη κάποιος δια παραθύρων εισχωρήσας δυνατός νοτιάς από το γραφείο του, την στροβίλισε ολίγον τι εις τους αιθέρας και προσγείωσε άτσαλα το βάρος της στην καρότσα του ανύποπτου παλιατζή;;; 

Ίσως να γλίστρησε από τον απρόσεκτα δεμένο ταχυδρομικό σάκο του υπάλληλου που ήθελε να τελειώσει γρήγορα την δουλειά για να πάει στην ερωμένη του, να την βρήκε κάποιο παιδάκι φτωχομεταναστών και να την πούλησε μισοτιμής της αξίας των γραμματοσήμων σε περαστικό παλιατζή.

Ίσως να…

Τα πολλά ερωτηματικά συνέβαλαν στο να υπερβεί η περιέργεια μου τα εκ του νόμου και καλών ηθών επιτρεπόμενα όρια μα και στην αυθόρμητη απόφαση μου να κάνω κτήμα μου και αντικείμενο νέων γνωσιολογικών μου ερευνών την άσημη αυτή επιστολή.

Αντάμειψα τον με καθοιονδήποτε τρόπο ευρόντα με ένα ευπρεπές ποσό για τον κόπο του,  συν την ονομαστική αξία των γραμματοσήμων, έβαλα προσεκτικά την επιστολή στην δεξιά τσέπη της καμπαρντίνας μου και πήρα βιαστικά και κοιτάζοντας συνεχώς πίσω μου τον δρόμο για το μετρό, που θα με οδηγούσε στην εργένικη κατοικία μου.

Καθ’ όλη την διάρκεια της διαδρομής ψηλάφιζα με τα δάχτυλα μου με μια διαίσθηση ενός «Εύρηκα» τον φάκελο μήπως του αποσπάσω έτσι άθικτο το μυστικό του, μα το μόνο που κατάφερα ήταν να πολλαπλασιάσω τα ερωτηματικά μου.

Φτάνοντας στο διαμέρισμα μου εναπόθεσα προσεκτικά τον βεβαρυμμένο με πλήθος ερωτήσεων φάκελο πάνω στο πάντα τακτοποιημένο γραφείο μου και έβγαλα την γκρίζα καμπαρντίνα μου. Μόνον αυτή. Ούτε τα χέρια μου δεν έπλυνα.

Με την αγωνία της ενδεχόμενης διαλεύκανσης ζωτικών μου υπαρξιακών αναγκών έσπευσα στο γραφείο μου και στρογγυλοκάθισα στο αναπαυτικό κάθισμα στυλ Λουδοβίκου XIV. 

Κατ αρχήν εξέτασα με τον μεγεθυντικό φακό το εξωτερικό του φακέλου με την ελπίδα, ότι θα έβρισκα κάτι που θα πρόδιδε ένα μέρος του περιεχομένου του. Τίποτε ουσιώδες εμφανές εκτός από μερικούς σχεδόν αφανείς λεκέδες που μάλλον προέρχονταν από σταλαγματιές πρωινής άχνης.

Συγκέντρωσα όλο μου το θάρρος και πήρα από την κορυφή του γραφείου εκεί δίπλα στο κρυστάλλινο βαζάκι με τα αποξηραμένα άνθη τον αιχμηρό χαρτοκόπτη με την κεράτινη λαβή σαν αυτούς που χρησιμοποιούν στα αστυνομικά φιλμ για εξ’ αναβρασμού ψυχής φόνους.

Με την επίγνωση της ποινικής πράξης μίας εκ προμελέτης παραβίασης προσωπικών δεδομένων και του ταχυδρομικού απορρήτου, ξέσχισα διαμπερώς, μα επιμελώς με την απόγνωση ερωτευμένου, κατά μήκος το πάνω μέρος του φάκελου.

Σχεδόν ευλαβικά αφαίρεσα το περιεχόμενο του, μια λευκή σελίδα DIN A4 πυκνογραμμένη και στις δυο πλευρές και άρχισα να διαβάζω:

Prof. Dr. Theo Pseftakis                                                                                                                            Rethymno, 2006-12-2

Institute for Genealogical Studies IGS

Kioutokatheksisstr. 7

Rethymnon

GREΕCE

To:

Jorge Poselene

Av. des Illusiones 333

Havanna

CUBA

Αγαπητέ μου Jorge,

Κατ αρχάς θέλω να σ ευχαριστήσω για την ερευνητική σου εντολή στο διεθνώς καταξιωμένο Ινστιτούτο μας και να σου παρουσιάσω σήμερα, ακριβώς 50 χρόνια μετά την επαναστατημένη εισβολή (παράνομη μετανάστευση θα την λέγαμε σήμερα) του Che και των 81 συντρόφων του στην Κούβα, τα αποτελέσματα των ερευνών μας:

Κατόπιν εξαντλητικής, λόγω και της περιορισμένης χρονικά ερευνητικής εντολής, μελέτης των συνεργατών μου όλης της επίκαιρης επί του αντικειμένου γενεαλογικής και ονοματολογικής βιβλιογραφίας, ήξερα πλέον σε ποιους θα μπορούσα να απευθυνθώ για εμπέδωση της πρώτης μας υπόθεσης.

Ένεκα δε της κυκλικής περί του ήλιου φοράς της Γης μας και του γεγονότος, ότι οι δυνητικοί πληροφοριοδότες μου εργάζονται και κατοικούν εις Δύσιν αναγκάστηκα να συνεχίσω νυχτερινά της έρευνες μου και να στερηθώ της καθημερινής μου ανάπαυσης.

Xτες δεν κοιμήθηκα σχεδόν καθόλου. Πρώτα τηλεφωνήθηκα μ’ έναν γνωστό μου συνεργάτη μιας κρατικής υπηρεσίας στο Langley  της Virginia ΗΠΑ. Μετά συνομίλησα τηλεφωνικά με τον επίτιμο Πρόξενο της Ελλάδας στο Buenos Aires (Καλαέρικο θα το λέγαμε εμείς).  Όλη την νύχτα έψαχνα στα online δημοτολόγια της Αργεντινής, Ισπανίας και Ελλάδας. Κοιμήθηκα 2 ωρίτσες. Ξύπνησα πριν τον όρθρο τον πρεσβύτερο της Αγίας Φανερωμένης στο Αμόρε (όχι βρε γράψε λάθος) Αμάρι του Ρεθύμνου. Πριν ολίγου είχα στο κινητό μου τον καντηλανάφτη της εκκλησιάς του San Sebastian στα Γάδειρα της Ισπανίας, ο οποίος τυγχάνει ολίγον τι τραυλός. Τώρα είμαι τελείως σίγουρος!!!!

Ιδού λοιπόν ο γενεαλογικός κλώνος του Ernesto Rafael Guevara de la Serna επικαλουμένου συνήθως Τσε (εξ ου και η ονομασία της μύγας ΤσεΤσε):

Ο Νικόλαος Λιοζάκης του Ιωσήφ, γεννηθείς τω απαισίω έτος 1858 εις Αμάριον (πρώην επωνυμία Αμοίριον αλλά λόγω των αποφάσεων της κριτικής ψυχολογίας «περί του Θετικού» μετονομάστηκε) του Ρεθύμνου μπάρκαρε 18ετής τον Μάη του 1876 σε σαβουροψαράδικο δια αλίευσην παστού μπακαλιάρου στις πορτογαλέζικες θάλασσες.  ‘Έπρεπε να κονομήσει την προίκα της 28χρονης αδελφής του μα τον σφάδαζε και σφοδρότατος έρως προς την ωραιότατη Ελένη Καραγκουνάκη και προσδοκούσε να την νυμφευθεί.

Μετά τις Ηράκλειες στήλες ναυάγησε όμως η περηφάνια της ελληνικής ναυσιπλοΐας κι αυτός εξευράσθην σε σπανιόλικες ακτές.

Βρήκε εργασία (σπάνιο φαινόμενο σήμερα) σε φάμπρικα παραγωγής οίνων κι εκεί γνώρισε την Lorena Mercedes Botilla με την οποία τεκνοποίησε 1 υιό και 2 κόρες. Ο πρωτότοκος του, ο Σήφης (εκεί τον λέγανε Jose Llosa εξ ου και το loser) μπάρκαρε κι αυτός 18ετης μετά από μαχαιροματική αντιδικία σε ανδαλουσιακό Bordello.

Ο Σήφης αποναυτεύτηκε μετά πενταετίας λόγω βλεννόρροιας  στην πρωτεύουσα της Αρτζεντίνας, όπου διέπρεψε σαν προαγωγός. Με την υφισταμένη του Garcia από την Σέρνα τεκνοποίησε νόθα κόρη ονόματος Celia de la Serna Llosa. 

Αυτή δε η ολιγογονιδιακή Κρητική καλλονή υπανδρεύθει τον μεγαλοαστό γόνο Αμερικάνων κατακτητών της οικογένειας Lynch τον Ernesto Guevara Lynch.

Εξ αυτών εγεννήθει στις 14 Ιουνίου 1928 ο Τσε (έτσι τον αποκαλούσε χαϊδευτικά η μάνα του, επειδή είχε μάθει το ελληνικότατο «τσε τι με μέλει εμένα»).

Φίλε μου Jorge ελπίζω να είσαι ικανοποιημένος από τις ερευνητικές μας προσπάθειες και να συμβάλλεις με κάποια δωρεά σου στην περαιτέρω συνέχιση των.

Φιλικότατα

(Υπογραφή).

Υ.Γ. Επισυνάπτω λογαριασμό 134,25 Ευρώ τηλεφωνικών μου συνδιαλέξεων με την ελπίδα, ότι…..

Ο όγκος του στήθους μου διπλασιάστηκε από το φόρτος εθνικής συνείδησης και την συμβολή των γονιδίων του γένους αυτής της με κατσάβραχα πλουμισμένης χώρας στα πεπρωμένα της υφηλίου.

Τα δάκρυα μου λέρωσαν τον φάκελο.