Ξεψαχνίζοντας

Για το τελευταίο κοκαλάκι μιας βραστής κότας (με αυγολέμονο περικαλώ) καθαρά βιολογικής εκτροφής χρειάστηκα οδοντογλυφίδα!

΄Ε, είπα… και στο σπιτάκι ενός εργένη κάποια οδοντογλυφίδα θα βρεθεί.

Κι επειδή σε κάποιο χοντρό βιβλίο (όχι δεν ήταν του Μαρξ) είχα κάποτε διαβάσει, το «αναζητείτε και ευρήσετε», άρχισα κι εγώ να ψάχνω και να ψάχνομαι.

Άρχισα, ως λογικότατον, την αναζήτηση από την κουζίνα σαν το πιθανότερον μέρος ύπαρξης μιας περίτεχνης οδοντογλυφίδας.

Και τι δεν βρήκα εκεί: Ένα μισοσπασμένο πιάτο γλυκού κουταλιού της γιαγιάς μου (δεν το πέταξα όμως), 2 αχρησιμοποίητα λερωμένα ποτήρια σαμπάνιας από κρύσταλλο Μουράνο, ένα μισοάδειο μπουκάλι σησαμέλαιο, 3 σοκολάτες ΙΟΝ με ημερομηνία λήξης πριν τριετίας, ένα πλάστη για φύλλο πίττας αλλά μόνον με ένα χερούλι κλπ., μα οδοντογλυφίδες δεν βρήκα,

Συνέχισα τo ψαχούλεμα διευρύνοντας το και στους 2 άλλους χώρους της μοναχικής μου διαβίωσης αλλά  και το αντικείμενο του. Ήλπιζα να βρω τουλάχιστον ένα σπιρτάκι, έστω και μισοκαμένο (απ αυτά τα παλιά του μονοπωλίου στο χαρτόκουτο), για του οξύνω την μύτη του και να κάνω την δουλειά μου, βρίζοντας ενδομυχώς τις νέες τεχνολογίες και τους ηλεκτρονικούς αναπτήρες.

Ανέτρεξα στα βάθη ντουλαπών, σεντουκιών, βιτρίνων και γραφείου και ανακάλυψα μεταξύ άλλων πολλών: Ένα ζευγάρι σκονισμένα λακέ παπούτσια (γιατί δεν ήρθε στον χορό τότε γμτ;) , το πρώτο μου ποιηματάκι (γέλασα), το πρώτο ραβασάκι που μου έστειλαν(έκλαψα), στις μπροστινές, εσωτερικές και οπίσθιες τσέπες επανωφοριών, παντελονιών, υποκαμίσων(σιδερωμένων και μη) τίποτα, απολυτήρια από διάφορους λοιμώδες χώρους αναγκαστικής διαμονής(γυμνασίων, πανεπιστημίων, στρατού κοκ), μια παλιά κασέτα με τραγούδια αγαπημένης μου χορωδίας, εντάλματα πληρωμής, προαναγγελίες κατασχέσεων κλπ. Μα πουθενά οδοντογλυφίς η έστω και μισοκαμένο σπιρτάκι.

Παίρνω κι εγώ των ομματίων μου και βγαίνω στο δάσος.

Και τι βλέπουν ευθέως τα αθώα και άπειρα ματάκια μου; Μια μισοξηραμένη ακακία με καλοδιατηρημένα αγκάθια.

Έκοψα προσεκτικά ένα και ανακουφίστηκα.