Μπεκάτσες

Ντριιιιινγκκ!!!!!! επανειλημμένα προυνό-προυνό το κωλοτηλέφωνο και «ξύπνα επιτέλους¨ να φωνάζει στο ακουστικό ερεθισμένα ο κολλητός μου ο Θέμης, ακριβώς την στιγμή που ονειρευτά είχα κατορθώσει να ξεφύγω την ερωτική καταδίωξη των νεράιδων βυθισμένος στην λίμνη Λήθη και αναπνέοντας ανάμεσα σε νούφαρα με καλαμάκι, όπως έκαναν τότε στα παλιά καλά χρόνια στο Βιετνάμ οι Βιετκόνγκ.

«Ρε τι έγινε;;; σεισμός;;;» κατορθώνω να αρθρώσω και το βλέμμα μου μόνο σκοτάδι διακρίνει να διεισδύει από τις γρίλιες του παραθύρου.

«Ξύπνα βρε σου λέω!», φωνάσκει το φιλαράκι μου. «Άρχισε η κυνηγητική περίοδος της μπεκάτσας και σήκω να πάμε να χτυπήσουμε θήραμα φρέσκο και αγνό!»

Άντε τώρα να εξηγήσω τώρα εγώ στο φίλο μου Θέμη την διαφορά μεταξύ πραγματικής και νοητής θήρας, σαν να μπορούσε δήθεν πρόεδρος πολυεθνικής τράπεζας να κάνει κατανοητή σε υπουργό εθνικής οικονομίας την ασυμφωνία μεταξύ πραγματικής και νοητής αξίας τοξικών ομολόγων…

«Βρε λαλάκα», αντιφωνάσκω, «ξέρεις την αντίθεση μεταξύ οικολογίας και οικονομίας, και γιατί ο Αριστοφάνης έγραψε μόνο για όρνιθες και όχι για μπεκάτσες;»

Άφωνος ο δικός μου…

«Η αγορά είναι γεμάτη ορνιθοειδή! Τροφείων, ελευθέρας βοσκής, αλανιάρικα, αρσενικά, μπισέξουαλ, θηλυκά, παρθένα κλπ. Είναι όμως μερικά χρυσά αγοράκια στην πιάτσα», του λέω, «που αγόρασαν φτηνά μερικά καλοθρεμμένα εξωτικά πτηνά. Άφησαν να διαδοθεί η φήμη, ότι αυτά έχουν κατασκηνώσει στην μάλλα στερεμένη λίμνη του Μαραθώνα και αναμένουν τους επίδοξους κυνηγούς αγρίων φρέσκων θηραμάτων, για να ξαναφέρουν την φύση στην «νοητή» ισορροπία της. Δεν χρειάζεται να πω, ότι τα χρυσόπαιδα έχουν ήδη το μονοπώλιο των φυσιγγιών.

Ο κάθε επίδοξος κυνηγός, μαζί με χιλιάδες άλλους, ξοδεύει χρόνο, βενζίνες, άρβυλα, ιδρώτα και φυσίγγια για την εφικτή δυνατότητα ευστόχησης κάποιου εξωτικού θηράματος .

Η πραγματική οικονομία ανθεί και η οικολογία αυτοκτονεί…  Ναίσκε;;;»

«Εεεεεε;;;;»  κάνει τηλεφωνικά το φιλαράκι μου, ο Θέμης.

«Πεινάς;;;» τον ρωτάω.

«Όχι!», απαντά, «μόλις έφαγα παπάρα αμερικάνικα κορν-φλέηξ με συμπυκνωμένο κινέζικο γάλα και μέλι κόκκινης αγριομέλισσας Αργεντινής.»

«Και γιατί να τρέχεις στα κατσάβραχα;;;», τον ερωτώ αυστηρά!

«Βαρέθηκα ν ανοίγω συσκευασίες!» απαντάει πρωινά και πολύ ειλικρινά …

Η απάντηση του πράυνε την οργή της αφύπνισης μου.

Συμφωνήσαμε να πάμε για ψάρεμα στον πορθμό του Εύριπου.

Όπως και νάναι ο καιρός(;;;) κάποιο μαλάκιο για μεζέ θα πιάσουμε…