Οι 300

  

Πήγα τις προάλλες και είδα σε Β΄ προβολής επαρχιακό σινεμά τους 300.

Γυρίζοντας πλήρης εθνικής συνείδησης και υπερηφάνειας σπίτι με ρώτησε η βάβω μου, που ήμουν, και με ανάγκασε έτσι έμμεσα να της εξιστορήσω την ιστορία.

-Ιμπεριαλιστικές μπούρδες, μου απαντάει αυτή. Οι σημερινοί κοσμο(ποδ)ηγέτες δεν έχουν κλασσική μόρφωση και προσπαθούν έτσι να στεφανώσουν την ημιμάθεια τους  σαν την μόνη και μοναδική αλήθεια!

Έβαλε το μπρικάκι της με νερό στην χόβολη του μαγκαλιού της(δεν ζέστανε ακόμη γμτ και μην ακούτε τι λένε οι διεθνείς κλιματολόγοι) για να σιγοψήσει τον αγαπητό της ρεβιθοκαφέ και άρχισε:

«Στις εποχές εκείνες(Τω καιρώ εκείνο;) ζούσε στην Κάτω Μάνη μια Κυρία, η Τανέπιτας. Είχε 300 αγοράκια(τις θυγατέρες της είχε σταματήσει να τις απαριθμεί, γιατί την στεναχωρούσε η σκέψη της προίκας). Τι να κάνει η κακομοίρα;;; Τόσοι και τόσοι Δωριείς, Αχαιοί, ΄Ιωνες (Γιουνάν τους λένε στα τουρκικά), Μυκήνες, Κρήτες, Φοίνικες, Γύφτοι (Αιγύπτιοι η σημερινή ονομασία), Δαναοί (τους προτιμούσε αυτούς γιατί έφερναν και δωράκια) κλπ. είχαν περάσει απ το κρεβάτι της. Μα της χάριζαν γάιδαρο και θα τον κοιτούσε….;

Μίαν ωραίαν μεσημβρίαν άνοιξε το λάπτοπ της για να τσατίσει λίγο μερικούς συνδικτύους της και ξαφνικά πλουμ! Λαμβάνει ένα μελάκι εξ ανατολής το οποίο έγραφε: «Θα ρθούμε να σας μ@μήσουμε όλους». Τρομοκρατήθηκε η κυρία Τανέπιτας (δεν είχε γεννηθεί ακόμη και ο Μπιν Λαντέν) δεν είχε και χρήματα για τον γυναικολόγο να τον προπληρώσει για ιατρικές εκτρώσεις και κάλεσε τα παλικάρια της σε οικογενειακό συμβούλιο.

-Πολυαγαπημένα αγοράκια μου πρέπει να αντισπαθώμεν!, άρχισε το μήτινγκ η Μαμά!

Σφυρίγματα, φωνές αποδοκιμασίας, «άσε μας ρε μάνα», «make love not war», «βρε δεν πας….» από την ομήγυρη.

Σηκώνεται τότε ο μεγαλύτερος, ο Λάκης ο Λιοντόκαρδος (αυτό ήταν τότε το χαϊδευτικό του Λεωνίδα) και ομιλάει ισχυροφώνως:

-Μάγκες μην βωμολοχείτε, γιατί είναι και Μεγάλη Βδομάς! Έχω μια φαεινή! Άσε να φάμε πρώτα τον βουλγάρικο οβελία μας και την Κυριακή του Θωμά έχουμε προκαταρκτικό πανευρωπαϊκό ματς ταβλιού με τους (αμέ) Αθηναίους. Θα τους ψήσω να κάνουμε σικέ αγώνα, θα βάλουμε και ολιγάριθμους οπαδούς μας να κάνουν φασαρία στο γήπεδο, για να αναβληθεί ο αγώνας και να μεταφερθεί εκτός έδρας στας Θερμοπύλας.

Έτσι και έγινε. Και νάσου οι 300 στα Καλά Νερά να λικνίζουν τα ατσαλένια κορμιά τους σε θερμά ύδατα προετοιμαζόμενοι νοητικά για το επόμενο πανευρωπαϊκό ματς ταβλιού!

Φτάνουν τότε κάτι ευγενικά  και καλοντυμένα Ιρανάκια με σέξι πηλήκια και ρωτάνε:

-Μας επιτρέπετε να περάσουμε;;;

- Βρε παιδιά, δεν πάτε κάτω στο λιμανάκι να πιείτε ουζάκι με μεζέ ιχθύες εισαγωγής Κιέβου! (Μόλον λάβε, το λέγανε τότες).

Βούρ λοιπόν οι Πέρσες για το λιμάνι, αφού ήταν και αμ@μητοι μετά τόσους μήνες ταλαιπωρημένης οδοιπορίας.

Σινιαρίστηκαν με την ησυχία τους οι δικοί μας και κατέφθασαν κι αυτοί στο ουζερί για μεζέ και τάβλι.

Παίξανε φεύγα.

Εν τω μεταξύ ο Λάκης είχε στο Μεταξουργείο έναν κολλητό του, που του είχε φτιάξει ζάρια μολυβδωμένα και του έμαθε πώς να τα ρίχνει. Κοινοποίησε διαδικτυακώς ο Λάκης τις γνώσεις του στους άλλους 299, και να εξάρες οι Σπαρτιάτες και μόνο ντόρτια και διπλές οι Πέρσες.

Όπου φύγει, φύγει λοιπόν οι Ανατολίτες με κάποια κοτεράκια για Σαλαμίνα μεριά. Αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία, τελείωσε η γιαγιά πίνοντας την τελευταία γουλιά του ρεβιθοκαφέ της. Τα ψεύδη που διαδίδει ο Εφιάλτης είναι μόνο για να παίρνει χρηματάκια από τις ΤιΒί!

Και τα 300 παλικαράκια μπεκρουλιάζανε τα κερδισμένα εκ ταβλικών αγώνων στοιχήματα με τας ωραίας του λιμένος και που να ξαναπατήσουν το πόδι τους εις Σπάρταν για τα σπαρτά.»

Εγώ τι να πρωτοπιστέψω τώρα;;;;;;