Πράσινο τείχος ψήλωσε
στην όψη της σπηλιάς μου
φούντωσε πάνω σε κορμούς
παλιών θεριάτων πεύκων…
Σκαλώνουνε φθαρτά φυτά
σε ξένα αψηλοκόρμια
μια τύχη τους γυρεύοντας
ήλιο για να τους λάμψει...
Κι ο ήλιος τρέφει τα παλιά
μα θρέφει και τα σκάρτα...
Ταΐζει ανάξιες μνήμες μου
σιτίζει προσμονές μου
αλλά μ΄ αφήνει νηστικό
στην άβυσσο του ονείρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου