Ξεχασμένο φτερό

Σε άνοιξη στο Κατμαντού

μου άναψε μια πίπα

φυρή ήταν η κόμη του

και άσπρη η γενειάδα

Το Σιβαράτρι γιόρταζε

του ενός Θεού του Σίβα

του ποιητή κι εκδικητή

καθώς και σ άλλους μύθους

Όταν μαράθηκε ο καπνός

μου ερύθρωσε το στέρνο

το πλούμισε με νάρκισσους

με βιάση να χορεύω

την σκηπτουχία να υμνώ

δυο νύχτες και μια μέρα

Κι εκεί στις οπτασίες μου

σ ένα νησί ονείρων

τούτος ο άνεμος του χτες

οκνό φτερό αγγέλου

στον χρόνο εστροβίλίζε

κι έτρεχα να το πιάσω

.